Beste vrienden,
Op onze blog citeerden wij het gedicht Wandeling uit de bundel : Toen ik dit zag
Van Rutger Kopland
Wandeling
Onze gesprekken werden langzamer
onze vragen beantwoordden wij met kijken
naar de langzame wereld om ons heen
de dorpen en landerijen in de diepte
de vogels bijna verdwijnend in de hemel
wij gingen zitten kijken naar deze prachtige
onverschilligheid van de wereld
naar de overbodigheid van onze vragen
Het was alsof Kopland met ons die ontelbare kilometers meestapte.....zo juist, zo melancholisch, zo recht in de ziel.
Hij is nu van ons weggegaan. De krant De Standaard eert hem vandaag met o.a. enkele gedichten te publiceren. Wij citeren uit De Standaard ook voor ons een toepasselijk gedicht voor de vier maanden die wij ook weggegaan zijn.
Weggaan Rutger Kopland
Weggaan is iets anders
dan het huis uitsluipen
zacht de deur terugtrekken
achter je bestaan en niet
terugkeren. Je blijft
iemand op wie wordt gewacht.
Weggaan kun je beschrijven als
een soort van blijven. Niemand
wacht want je bent er nog.
Niemand neemt afscheid
want je gaat niet weg.
Wees gegroet
Joos en Frieda
Geen opmerkingen:
Een reactie posten