Beste vrienden,
Zoekend onderweg
Santiago de Compostela: onze voetocht
Jij, beste lezer, wist dat wij een voettocht naar Santiago gemaakt hebben. Wij hielden dagelijks een blog bij. Deze blog in nu omgezet naar een boek.
Misschien heb jij wel interesse. Daarom sturen wij jou de gegevens door om het boek aan te schaffen. Wij hebben het boek laten aanmaken bij Boekscout.nl. Een uitgeverij die drukt op bestelling.
De uitgeverij heeft een promotiemail naar een aantal mensen gestuurd. Wij van onze kant wilden jullie graag op de hoogte brengen. Jij kan dit boek bestellen op de site : http://boekscout.nl/shop/.
Hieronder een aantal gegevens over het boek.
Wij hopen dat ons boek enige weerklank vindt.
Wees gegroet
Joos en Frieda
"
Joos Wauters
Zoekend onderweg
Dit boek beschrijft dag na dag de voettocht die Joos in de zomer van 2011 samen met zijn vrouw Frieda ondernam naar Santiago de Compostela. Een authentiek dagboek. De dagelijkse beschrijvingen worden doorspekt met literaire, historische en filosofische overpeinzingen en vragen. "Vier trage maanden dwars door België, Frankrijk en Spanje. Het cultureel historisch erfgoed openbaarde zich dagelijks aan mij en mijn vrouw. De indrukken die wij hierbij opliepen, hebben wij getracht te verwoorden. Bijwijlen grappig, bijwijlen ernstig. Maar ons steeds bewust van onze nederige stappen op deze Itinerario Cultural Europeo."
"Ik ben in 1950 geboren te Baasrode (België). Mijn werk was sterk geëngageerd. Ik was onder andere vakbondsleider, die vorm gaf aan de Witte woede, de syndicale strijd van de welzijns- en gezondheidssectoren, parlementslid voor AGALEV en directeur in een school voor volwassenenonderwijs. Met vrienden heb ik vele malen op de St. Jacobswegen gewandeld. Mijn grote droom, nu meer dan twintig jaar oud, om samen met mijn vrouw van thuis uit (Puurs, België) naar Compostela te wandelen, is nu gerealiseerd."
U kunt dit boek met ingang van vandaag bestellen.
titel:
Zoekend onderweg
auteur:
Joos Wauters
aantal pagina’s:
212
geïllustreerd:
ja
uitvoering/formaat:
paperback 12,5 x 20 cm
ISBN:
978-94-6206-094-4
vaste prijs:
€ 18,95
Wees gegroet
Frieda en Joos
maandag 16 juli 2012
Rutger Kopland is van ons weggegaan...
Beste vrienden,
Op onze blog citeerden wij het gedicht Wandeling uit de bundel : Toen ik dit zag
Van Rutger Kopland
Wandeling
Onze gesprekken werden langzamer
onze vragen beantwoordden wij met kijken
naar de langzame wereld om ons heen
de dorpen en landerijen in de diepte
de vogels bijna verdwijnend in de hemel
wij gingen zitten kijken naar deze prachtige
onverschilligheid van de wereld
naar de overbodigheid van onze vragen
Het was alsof Kopland met ons die ontelbare kilometers meestapte.....zo juist, zo melancholisch, zo recht in de ziel.
Hij is nu van ons weggegaan. De krant De Standaard eert hem vandaag met o.a. enkele gedichten te publiceren. Wij citeren uit De Standaard ook voor ons een toepasselijk gedicht voor de vier maanden die wij ook weggegaan zijn.
Weggaan Rutger Kopland
Weggaan is iets anders
dan het huis uitsluipen
zacht de deur terugtrekken
achter je bestaan en niet
terugkeren. Je blijft
iemand op wie wordt gewacht.
Weggaan kun je beschrijven als
een soort van blijven. Niemand
wacht want je bent er nog.
Niemand neemt afscheid
want je gaat niet weg.
Wees gegroet
Joos en Frieda
Op onze blog citeerden wij het gedicht Wandeling uit de bundel : Toen ik dit zag
Van Rutger Kopland
Wandeling
Onze gesprekken werden langzamer
onze vragen beantwoordden wij met kijken
naar de langzame wereld om ons heen
de dorpen en landerijen in de diepte
de vogels bijna verdwijnend in de hemel
wij gingen zitten kijken naar deze prachtige
onverschilligheid van de wereld
naar de overbodigheid van onze vragen
Het was alsof Kopland met ons die ontelbare kilometers meestapte.....zo juist, zo melancholisch, zo recht in de ziel.
Hij is nu van ons weggegaan. De krant De Standaard eert hem vandaag met o.a. enkele gedichten te publiceren. Wij citeren uit De Standaard ook voor ons een toepasselijk gedicht voor de vier maanden die wij ook weggegaan zijn.
Weggaan Rutger Kopland
Weggaan is iets anders
dan het huis uitsluipen
zacht de deur terugtrekken
achter je bestaan en niet
terugkeren. Je blijft
iemand op wie wordt gewacht.
Weggaan kun je beschrijven als
een soort van blijven. Niemand
wacht want je bent er nog.
Niemand neemt afscheid
want je gaat niet weg.
Wees gegroet
Joos en Frieda
woensdag 11 juli 2012
Van Blog naar Boek
Beste vrienden,
Van blog naar boek. Het was een aansporing die vooral onze kinderen gegeven hebben.
Het is bijna zover. Alles wordt klaargemaakt voor de publicatie. Het boek verschijnt weldra.
Het gevolg is dat deze blog voor een groot deel overbodig wordt. Wij schrappen vele dagboekstukjes. Als smaakmaker laten wij er een aantal staan.
Wij zijn wel een beetje fier dat deze blog 12 908 maal geopend is geworden.Bedankt aan al onze lezers en volgers. Bedankt ook allen die een wederwoord publiceerden. Dit was hartverwarmend.
Het was voor ons een groot plezier om op deze manier onze verhalen te brengen.
Wees gegroet
Joos en Frieda
Van blog naar boek. Het was een aansporing die vooral onze kinderen gegeven hebben.
Het is bijna zover. Alles wordt klaargemaakt voor de publicatie. Het boek verschijnt weldra.
Het gevolg is dat deze blog voor een groot deel overbodig wordt. Wij schrappen vele dagboekstukjes. Als smaakmaker laten wij er een aantal staan.
Wij zijn wel een beetje fier dat deze blog 12 908 maal geopend is geworden.Bedankt aan al onze lezers en volgers. Bedankt ook allen die een wederwoord publiceerden. Dit was hartverwarmend.
Het was voor ons een groot plezier om op deze manier onze verhalen te brengen.
Wees gegroet
Joos en Frieda
woensdag 19 oktober 2011
Itinerario Cultural Europeo : El camino
Itinerario Cultural Europeo : El Camino
Beste vrienden,
Wij hebben vier maanden door ons Avondland getrokken. De St. Jacobsweg is inderdaad Europees cultureel erfgoed. Wij voelden ons thuis in deze wieg, onze wieg. Wij zagen wie wij zijn en wie wij waren. De mooie kanten en de minder fraaie. Europa is de moeite waard.
Het is als het leven zelf. Het goede en het kwade.
Wij zagen de Romeinen, de Kelten, de Fenicieers, de Moren,de middeleeuwers, de kruisvaarders, de verlichters, de Basken, De Galliciers.
Wij zagen de heirwegen, bruggen van de middeleeu en Romeinse tijd, de Romaanse kerkjes, de gotische kathedralen,de barokke pracht, de kerkjes in pans de bois, de kastelen en burchten. De kerken als versterkte burchten. In elke kerk een Jeanne d' Arc. De kleine verscholen hermitages in afgelegen velden of bossen.
Wij zagen de ontelbare gedenkstenen voor de eerste en tweede Wereldoorlog , aandenken aan de verzetshelden tegen Franco.
Wij zagen de nog prachtige natuur op onze afgelegen paden, de pastorale landschappen, l' Europe profonde, de boerenbuiten. De machtige bossen.
Wij zagen de rust van de eenzaamheid. De stilte.
Wij zagen de naarstige boeren werken voor hun dagelijks brood en voor ons lekker plaatselijk eten en de heerlijke wijntjes en champagne.
Wij zagen ook de littekens van wat vernietigd is; maar beseffen dat wij ook consumeren en autorijden en er vlugger willen zijn dan nodig is.
Wij zagen dat het kruim van de elite zich in het religieuze leven volledig ontplooid heeft qua architectuur, literatuur, geschriften, denken, muziek; het hele culturele leven. Het religieuze en wereldlijke leven in symbiose
Wij zagen ook het bijwijlen nog volkse geloof en bijgeloof; hoe legendes en verhalen ontstaan en hun betekenis krijgen.
Wij zagen ook hoe op en in de kerken en kathedralen de bijbel uitgebeeld werd. Hoezeer ook het kwaad zeer boosaardig werd afgebeeld; men zal branden in de hel; de duivel staat om elke hoek. De afschrikgodsdienst.
Wij zagen zonsopgangen en - ondergangen, die nauwelijks te beschrijven vielen; de maan en de zon aan 1 firmament.
Wij zagen weinig regen(eigenlijk wel jammer want water wordt (is) het wereldprobleem) en wij deden er ons profijt mee.
Wij zagen de kanalen de trage snelwegen van weleer als verloren gegane economische aders. Streken die er aan ten onder gingen door een niet meer bruikbare grondstof.
Wij zagen de groei van de steden, die wij als moderne bedevaarders ook te voet doorkruisten.
Wij zagen onze Geschiedenis.
Wij zagen vele goede mensen en veel goeds in mensen. De ontmoetingen en gesprekken met de medepelgrims en plaatselijke bevolking waren hartverwarmend. Vrede kan. De goede mensen die ons met grootste hospitaliteit ontvingen, hartelijk dank. De hospitaleros in de Albergues,dank voor hun vrijwilligerswerk.
Wij zagen vooral mekaar graag.
Viva El Camino
Wees gegroet
Buen camino por todos
Joos en Frieda
Beste vrienden,
Wij hebben vier maanden door ons Avondland getrokken. De St. Jacobsweg is inderdaad Europees cultureel erfgoed. Wij voelden ons thuis in deze wieg, onze wieg. Wij zagen wie wij zijn en wie wij waren. De mooie kanten en de minder fraaie. Europa is de moeite waard.
Het is als het leven zelf. Het goede en het kwade.
Wij zagen de Romeinen, de Kelten, de Fenicieers, de Moren,de middeleeuwers, de kruisvaarders, de verlichters, de Basken, De Galliciers.
Wij zagen de heirwegen, bruggen van de middeleeu en Romeinse tijd, de Romaanse kerkjes, de gotische kathedralen,de barokke pracht, de kerkjes in pans de bois, de kastelen en burchten. De kerken als versterkte burchten. In elke kerk een Jeanne d' Arc. De kleine verscholen hermitages in afgelegen velden of bossen.
Wij zagen de ontelbare gedenkstenen voor de eerste en tweede Wereldoorlog , aandenken aan de verzetshelden tegen Franco.
Wij zagen de nog prachtige natuur op onze afgelegen paden, de pastorale landschappen, l' Europe profonde, de boerenbuiten. De machtige bossen.
Wij zagen de rust van de eenzaamheid. De stilte.
Wij zagen de naarstige boeren werken voor hun dagelijks brood en voor ons lekker plaatselijk eten en de heerlijke wijntjes en champagne.
Wij zagen ook de littekens van wat vernietigd is; maar beseffen dat wij ook consumeren en autorijden en er vlugger willen zijn dan nodig is.
Wij zagen dat het kruim van de elite zich in het religieuze leven volledig ontplooid heeft qua architectuur, literatuur, geschriften, denken, muziek; het hele culturele leven. Het religieuze en wereldlijke leven in symbiose
Wij zagen ook het bijwijlen nog volkse geloof en bijgeloof; hoe legendes en verhalen ontstaan en hun betekenis krijgen.
Wij zagen ook hoe op en in de kerken en kathedralen de bijbel uitgebeeld werd. Hoezeer ook het kwaad zeer boosaardig werd afgebeeld; men zal branden in de hel; de duivel staat om elke hoek. De afschrikgodsdienst.
Wij zagen zonsopgangen en - ondergangen, die nauwelijks te beschrijven vielen; de maan en de zon aan 1 firmament.
Wij zagen weinig regen(eigenlijk wel jammer want water wordt (is) het wereldprobleem) en wij deden er ons profijt mee.
Wij zagen de kanalen de trage snelwegen van weleer als verloren gegane economische aders. Streken die er aan ten onder gingen door een niet meer bruikbare grondstof.
Wij zagen de groei van de steden, die wij als moderne bedevaarders ook te voet doorkruisten.
Wij zagen onze Geschiedenis.
Wij zagen vele goede mensen en veel goeds in mensen. De ontmoetingen en gesprekken met de medepelgrims en plaatselijke bevolking waren hartverwarmend. Vrede kan. De goede mensen die ons met grootste hospitaliteit ontvingen, hartelijk dank. De hospitaleros in de Albergues,dank voor hun vrijwilligerswerk.
Wij zagen vooral mekaar graag.
Viva El Camino
Wees gegroet
Buen camino por todos
Joos en Frieda
dinsdag 18 oktober 2011
This is the end ..........
This is the end......
Beste vrienden,
The Doors wisten dit al.
Maar hier zitten wij op het einde van de wereld aan km-paal 0.00. Bij de vuurtoren. Finis Terrae.
Bijna was het fini toen de Prestige in 2002 gans de kust vervuilde met olie.( ook de kusten van Portugal en Frankrijk ) Ecologische ramp, maar ook economische ramp, Gallicie komt er terug boven op. Ecologie en economie te samen redden de sociale wereld.
Hier zitten wij dan......waar Kelten en Fenicieers de zon aanbaden en er vruchtbaarheidsriten gehouden werden. Waar ook de Romeinen het einde van de wereld zagen. Waar christenen hun rituelen vierden. Waar volgens de overlevering St. Jacob aangeland is.
Hier ook, hebben wij ook naar aloude traditie een deel van onze kleren verbrand. De traditie wil dat je de oude gewaden aflegt en weer als nieuw geboren wordt.
Ook naar aloude gewoonte zijn wij schelpen gaan rapen op het ( overingens) zeer mooie strand van de baai. St. Jacob heeft er nog veel laten liggen. Voor al diegenen die ons nog zullen volgen.
De mensen en ook wij vallen mekaar in de armen. De missie is volbracht. Het geluk van vandaag zal niemand afnemen. Er is hier. Er is tijd. Er is nu.
Het weer is zonnig. Wij zien de einder. Wij wachten op de zonsondergang. Het is18u30.
De zon blijft lang hoog staan en kleurt een gouden baan op de oceaan. Een schittering.
Toch nog wolken die zich aan de einder ophouden. Wij zitten op de rotsen met andere pelgrims ..... Ze zakt, niet de rode bol die wij verwachten, maar de bleekgele die fel door de wolken boort...ze zakt en zet de oceaan in vlam .....een vuurzee en de witte wolkjes als rookpluim...de lucht in verschillende oranje kleuren. Tijd om afscheid te nemen.... De zon valt van de wereld.... Het einde.
Wees gegroet
Joos en Frieda
Beste vrienden,
The Doors wisten dit al.
Maar hier zitten wij op het einde van de wereld aan km-paal 0.00. Bij de vuurtoren. Finis Terrae.
Bijna was het fini toen de Prestige in 2002 gans de kust vervuilde met olie.( ook de kusten van Portugal en Frankrijk ) Ecologische ramp, maar ook economische ramp, Gallicie komt er terug boven op. Ecologie en economie te samen redden de sociale wereld.
Hier zitten wij dan......waar Kelten en Fenicieers de zon aanbaden en er vruchtbaarheidsriten gehouden werden. Waar ook de Romeinen het einde van de wereld zagen. Waar christenen hun rituelen vierden. Waar volgens de overlevering St. Jacob aangeland is.
Hier ook, hebben wij ook naar aloude traditie een deel van onze kleren verbrand. De traditie wil dat je de oude gewaden aflegt en weer als nieuw geboren wordt.
Ook naar aloude gewoonte zijn wij schelpen gaan rapen op het ( overingens) zeer mooie strand van de baai. St. Jacob heeft er nog veel laten liggen. Voor al diegenen die ons nog zullen volgen.
De mensen en ook wij vallen mekaar in de armen. De missie is volbracht. Het geluk van vandaag zal niemand afnemen. Er is hier. Er is tijd. Er is nu.
Het weer is zonnig. Wij zien de einder. Wij wachten op de zonsondergang. Het is18u30.
De zon blijft lang hoog staan en kleurt een gouden baan op de oceaan. Een schittering.
Toch nog wolken die zich aan de einder ophouden. Wij zitten op de rotsen met andere pelgrims ..... Ze zakt, niet de rode bol die wij verwachten, maar de bleekgele die fel door de wolken boort...ze zakt en zet de oceaan in vlam .....een vuurzee en de witte wolkjes als rookpluim...de lucht in verschillende oranje kleuren. Tijd om afscheid te nemen.... De zon valt van de wereld.... Het einde.
Wees gegroet
Joos en Frieda
zaterdag 15 oktober 2011
De teruggekeerde rust
De teruggekeerde rust
Beste vrienden,
Wij hebben gisteren even geluk gehad!!!!! Het wierookvat is al twee keer vrij door de kathedraal gevlogen; koorden(kettingen) gebroken( een wonder van St. Jacques? onderweg nog afgelegde,gebroken kettingen tegengekomen vb. in (ons) Walcourt en St. Leonard de Noblat ( woonplaats van Poupou - Raymond Poulidor, die brak ook altijd zijn ketting op de schoongekamde en scherpe Jacques Anquetil ). Het wierookvat weegt zonder kooltjes 60kg en is 1m60 hoog. Dus kop in kas als dat loskomt. Dat het vat zo groot is en het zo gezwierd wordt heeft te maken met het feit dat de heerlijke wierookgeur zich verspreidt over gans de kathedraal om ( laat het ons duidelijk zeggen) de penetrante stank van de pelgrims te verdrijven( te overbluffen). Zij hadden zich nochtans,zoals wij , goed gewassen in het riviertje( in) Labacolla. Vroegen werd het vat alle dagen aangeslingerd; nu bij speciale gelegenheden en feestdagen en wanneer men er € 300 voor betaalt. Dus wij hadden geluk dat er een congres van medici doorging en die hebben ping.
Deze morgen om 8 uur de nog slapende stad verlaten. Eerst een klim; ons omdraaiend een machtig zicht op de drie torens en twee torentjes van de kathedraal die zich aftekenden in de blauwrozige schijn van de opkomende zon. Een mooi voorlopig afscheid.
Onze wandeling van een goede 22 km tussen de gallisische gemeenten in de eucalytische bossen was heerlijk en nu en dan andere pelgrims op de weg. De rust is terug. En iedereen lijkt herboren met een nieuw ritme en een nieuw doel.
Wij slapen in de Albergue te Negreira.
Wees gegroet
Joos en Frieda
Beste vrienden,
Wij hebben gisteren even geluk gehad!!!!! Het wierookvat is al twee keer vrij door de kathedraal gevlogen; koorden(kettingen) gebroken( een wonder van St. Jacques? onderweg nog afgelegde,gebroken kettingen tegengekomen vb. in (ons) Walcourt en St. Leonard de Noblat ( woonplaats van Poupou - Raymond Poulidor, die brak ook altijd zijn ketting op de schoongekamde en scherpe Jacques Anquetil ). Het wierookvat weegt zonder kooltjes 60kg en is 1m60 hoog. Dus kop in kas als dat loskomt. Dat het vat zo groot is en het zo gezwierd wordt heeft te maken met het feit dat de heerlijke wierookgeur zich verspreidt over gans de kathedraal om ( laat het ons duidelijk zeggen) de penetrante stank van de pelgrims te verdrijven( te overbluffen). Zij hadden zich nochtans,zoals wij , goed gewassen in het riviertje( in) Labacolla. Vroegen werd het vat alle dagen aangeslingerd; nu bij speciale gelegenheden en feestdagen en wanneer men er € 300 voor betaalt. Dus wij hadden geluk dat er een congres van medici doorging en die hebben ping.
Deze morgen om 8 uur de nog slapende stad verlaten. Eerst een klim; ons omdraaiend een machtig zicht op de drie torens en twee torentjes van de kathedraal die zich aftekenden in de blauwrozige schijn van de opkomende zon. Een mooi voorlopig afscheid.
Onze wandeling van een goede 22 km tussen de gallisische gemeenten in de eucalytische bossen was heerlijk en nu en dan andere pelgrims op de weg. De rust is terug. En iedereen lijkt herboren met een nieuw ritme en een nieuw doel.
Wij slapen in de Albergue te Negreira.
Wees gegroet
Joos en Frieda
vrijdag 14 oktober 2011
Botafumeiro - wierookvat
Beste vrienden,
Een nieuw doel. Wij willen het einde van de wereld zien. En wij weten dat er geen einde zal zijn, enkel de verre einder van de oceaan.dus de wereld zal niet vergaan, tenminste als wij er zorg voor dragen. Het kan nog! Het kan nog!
De kilometers vandaag was met emotie in de benen. Uitkjiken wanneer je vanop de heuveltop de kathedraal zal zien. En Frieda heeft als eerste van onze groep van twee de torens gezien en dan mag ze de naam Reina dragen. En een uur later mekaar in de armen vallen bij het betreden van het kathedraalplein, de tranen hun werk laten doen. En de vrienden van de weg die wij omarmen, lachend de hand reiken, mekaar bij de schouders vastpakken, duimen omhoog, high five. Hier is geen onderscheid. Alle mensen zijn broeders.
Onze compostelana, een document dat je krijgt bij het voleindigen van de pelgrimstocht. Een officieel document waarop onze namen staan en onze voornaam in het Latijn. Je mag ons voortaan aanspreken met Fridam et Iustum.( De mevrouw die ons document maakte keek verschillende malen op van bewondering)
En bij het begin van de mis om twaalf uur worden de pelgrims vernoemd en hun vertrekplaats : dos de belgica. ( ze weten dat van de compostelana) Een siddering. De hemelse zang van de zuster die voorzingt, de latijnse gebeden zolas wij ze nog bijna helemaal vanbuiten kennen, de heilige sacraliteit. Een plaats waar het christendom al eeuwen gevierd wordt en nooit zal verdwijnen.
En op einde van de mis, de wierooksteentjes worden aangestoken, de geur roept alle emoties op van je onderbewustzijn; het grote wierookvat wordt omlaag gelaten, de kooltjes geladen. Een aantal mannen in kerkelijke klederdracht beginnen zacht en later met volle kracht aan de koorden van het vat via een katrol te trekken, het vat zwiert als een schommel hoger en hoger tot bijna tegen het plafond. De
wierook verspreidt zich over de kathedraal, het gezang maakt het volmaakt. Wij zitten op de eerste rij. Onze emotie is zeer groot. Heilig dit heilig moment.
Wij hebben alle wensbriefjes en mondelinge wensen die verschillende mensen ons meegegeven hebben in de kathedraal bij St. Jacob neergelegd en een aantal kaarsen laten branden.
Wees gegroet
Reina Fridam et Iustum.
Een nieuw doel. Wij willen het einde van de wereld zien. En wij weten dat er geen einde zal zijn, enkel de verre einder van de oceaan.dus de wereld zal niet vergaan, tenminste als wij er zorg voor dragen. Het kan nog! Het kan nog!
De kilometers vandaag was met emotie in de benen. Uitkjiken wanneer je vanop de heuveltop de kathedraal zal zien. En Frieda heeft als eerste van onze groep van twee de torens gezien en dan mag ze de naam Reina dragen. En een uur later mekaar in de armen vallen bij het betreden van het kathedraalplein, de tranen hun werk laten doen. En de vrienden van de weg die wij omarmen, lachend de hand reiken, mekaar bij de schouders vastpakken, duimen omhoog, high five. Hier is geen onderscheid. Alle mensen zijn broeders.
Onze compostelana, een document dat je krijgt bij het voleindigen van de pelgrimstocht. Een officieel document waarop onze namen staan en onze voornaam in het Latijn. Je mag ons voortaan aanspreken met Fridam et Iustum.( De mevrouw die ons document maakte keek verschillende malen op van bewondering)
En bij het begin van de mis om twaalf uur worden de pelgrims vernoemd en hun vertrekplaats : dos de belgica. ( ze weten dat van de compostelana) Een siddering. De hemelse zang van de zuster die voorzingt, de latijnse gebeden zolas wij ze nog bijna helemaal vanbuiten kennen, de heilige sacraliteit. Een plaats waar het christendom al eeuwen gevierd wordt en nooit zal verdwijnen.
En op einde van de mis, de wierooksteentjes worden aangestoken, de geur roept alle emoties op van je onderbewustzijn; het grote wierookvat wordt omlaag gelaten, de kooltjes geladen. Een aantal mannen in kerkelijke klederdracht beginnen zacht en later met volle kracht aan de koorden van het vat via een katrol te trekken, het vat zwiert als een schommel hoger en hoger tot bijna tegen het plafond. De
wierook verspreidt zich over de kathedraal, het gezang maakt het volmaakt. Wij zitten op de eerste rij. Onze emotie is zeer groot. Heilig dit heilig moment.
Wij hebben alle wensbriefjes en mondelinge wensen die verschillende mensen ons meegegeven hebben in de kathedraal bij St. Jacob neergelegd en een aantal kaarsen laten branden.
Wees gegroet
Reina Fridam et Iustum.
Abonneren op:
Posts (Atom)