Beste vrienden,
Philippe Gilbert, uitgerekend nu wij in Philippeville slapen.Zou het toch waar zijn dat de pharma jou de Lotto laat winnen? Phil, bedrieg mij niet; il hou van jou,jouw manier van koersen.Laat mij in de waan.
Gisteren een behoorlijk moeilijke dag(ook Walcourt kon geen troost brengen).Loden benen en blarende voeten. Blerend golfden wij mee op de mooi golvende valleien tussen Samber en Maas. Het gras bleef even mooi achter elke heuvel. Ons hoofd bleef al deze schoonheid wel retgristreren.
Rijkverleden,deze streek;de metaalnijverheid staat nog altijd te pronken in de gietijjzeren poorten en smeedijzer hekwerk aan de majestueuze herenhuizen, De rijkdom van de kolen en de metaalindustrie gingen hand in hand. Daaronder staan de kleine werkmanshuizen,zij brachten de rijdom voort ,gebruikt door de rijke anderen.
Gisternacht in Thy geslapen in een Geloofsgemeenschap.Paters en zuster leven in gemeenschap samen( zonder gemeenschap te hebben en als voornaamste regel heeft : Bemint elkander- il faut le faire.). Ze leefden in het grote klooster van de Witte paters; hoewel wij zagen ook1 zwarte pater.alle gekheid op een stokje: deze jonge mannen en vrouwen beoefenden een leven van bidden,bezinnen,lezen,'s zoeken naar de spirualiteit!. Een leven van tot rust komen verdiepend in het woord Gods.Onze discusies waren minzaam mat respect vor de wederzijdse keuzes.
Wees gegroet
Joos en Frieda
P.S. Albert Carton de Wiart , mijn compagnon de route in 't syndicaat en telg uit het adellijk geslacht als stichters van België en dus zwart schaap in de familie, vertelde mij ooit dat er een adelijke Henegouwse Familie er in geslaagd was om van aan de Franse grens tot de Duitse stukken land verworven had zodat ze over hun eigen land door gans België konden gaan .
donderdag 30 juni 2011
WALCOURT ...blaast ons van de sokken en nog 19 km te gaan
Beste vrienden,
Walcourt.Simple, modeste, belle grandeur. Een klasse apart. Zijn vallei-ligging, Middeleeuwse toegang van het dorpje, het dorpsplein, de basiliek exterieur en interieur.
Maïs, je me tais.
WALCOURT
Paul Verlaine Juli1872
Briques et tuiles,
O les charmants
Petits asiles
Pour les amants.
Houblons et vignes,
Feuilles et fleurs,
Tentes insignes
Des francs buveurs!
Guinguettes claires,
Bi'eres,clameurs
Servantes ch'eres
À tous fumeurs!
Gares prochaines,
Gais ch'emins.grands.....
Quelles aubaines,
Bons juifs errants.
Wees gegroet
Joos en Frieda
Walcourt.Simple, modeste, belle grandeur. Een klasse apart. Zijn vallei-ligging, Middeleeuwse toegang van het dorpje, het dorpsplein, de basiliek exterieur en interieur.
Maïs, je me tais.
WALCOURT
Paul Verlaine Juli1872
Briques et tuiles,
O les charmants
Petits asiles
Pour les amants.
Houblons et vignes,
Feuilles et fleurs,
Tentes insignes
Des francs buveurs!
Guinguettes claires,
Bi'eres,clameurs
Servantes ch'eres
À tous fumeurs!
Gares prochaines,
Gais ch'emins.grands.....
Quelles aubaines,
Bons juifs errants.
Wees gegroet
Joos en Frieda
dinsdag 28 juni 2011
Le pays vert
Beste vrienden,
Wij zijn gelogeerd in een parochiaal huis dat gerund wordt door een 84 jarige mevrouw - Josette. De verwantschap was direct en totaal.
Deze mevrouw was één van de eerste om als verpleegkundige te helpen bij de mijnramp van Marcinelle en heeft die hulp op poten gezet.Haar verhaal is zo aangrijpend dat je alleen diep verlies voelt bij de teloorgang van de mijnen. De Heren van het kapitaal en de Politiek zijn verdwenen; er was toch niets meer te rapen dan de armoede van de arbeiders en diegenen die geen werk meer hebben. ( Wat hebben wij toch gemakkelijk praten in Vlaanderen) Deze mevrouw doet nog dagelijks sociaal werk voor de mensen die uit de boot vallen. Vrank en vrij spreekt zij over het sociale en de politiek.
En inderdaad vandaag trokken wij door Le Pays Noir van weleer; de terrils zijn nu groen geworden. Morlanwelz- Carnières - Anderlues : land van groene bergen.
Wij hebben stilgestaan bij het Tolhuis van de Samme ( betalen voor alle sluizen die gepasseerd werden). Wij wandelden naast het Kanaal Willebroek -Brussel- Charleroi ( of voor de juistheid : Wintam - Charleroi) Ook daar is veel verloren gegaan aan industrie - denk maar aan de Zennevallei ( de papierfabrieken) aan Acec ondermeer ook in Wilebroek. Syndikale strijden zijn hier gestreden. De geschiedenis zal hen eren.
Het was snikheet vandaag. En wij zijn verder moeten gaan dan oorspronkelijk gepland( het zoeken naar slapen heeft ons dit godengeschenk gegeven). Oorspronkelijk zouden wij bij " à la reine de belges" slapen. Frieda zag dat niet zitten en daarom zijn wij ( dus noodgewongen)door gegaan naar " au roi des belges"; voor mij geen probleem omdat ik toch mijn koningin bij had. ( die toponiemen zijn dus niet verzonnen -natrekken!!!)
Wees gegroet
Joos en Frieda
P.S. ( zij zijn hier in volstrekte meerderheid)Als je nog eens een schoolreisje maakt naar Ronquières, rij dan door naar Seneffe. Een wondebaarlijk kasteel met een Franse tuin ( wat doe ik nu met algebra nu ik voor de keuze sta Franse of Engelse tuin - ik hou van allebei)En de tentoonstellingen in het kasteel zijn van hoge kwaliteit.
Wij zijn gelogeerd in een parochiaal huis dat gerund wordt door een 84 jarige mevrouw - Josette. De verwantschap was direct en totaal.
Deze mevrouw was één van de eerste om als verpleegkundige te helpen bij de mijnramp van Marcinelle en heeft die hulp op poten gezet.Haar verhaal is zo aangrijpend dat je alleen diep verlies voelt bij de teloorgang van de mijnen. De Heren van het kapitaal en de Politiek zijn verdwenen; er was toch niets meer te rapen dan de armoede van de arbeiders en diegenen die geen werk meer hebben. ( Wat hebben wij toch gemakkelijk praten in Vlaanderen) Deze mevrouw doet nog dagelijks sociaal werk voor de mensen die uit de boot vallen. Vrank en vrij spreekt zij over het sociale en de politiek.
En inderdaad vandaag trokken wij door Le Pays Noir van weleer; de terrils zijn nu groen geworden. Morlanwelz- Carnières - Anderlues : land van groene bergen.
Wij hebben stilgestaan bij het Tolhuis van de Samme ( betalen voor alle sluizen die gepasseerd werden). Wij wandelden naast het Kanaal Willebroek -Brussel- Charleroi ( of voor de juistheid : Wintam - Charleroi) Ook daar is veel verloren gegaan aan industrie - denk maar aan de Zennevallei ( de papierfabrieken) aan Acec ondermeer ook in Wilebroek. Syndikale strijden zijn hier gestreden. De geschiedenis zal hen eren.
Het was snikheet vandaag. En wij zijn verder moeten gaan dan oorspronkelijk gepland( het zoeken naar slapen heeft ons dit godengeschenk gegeven). Oorspronkelijk zouden wij bij " à la reine de belges" slapen. Frieda zag dat niet zitten en daarom zijn wij ( dus noodgewongen)door gegaan naar " au roi des belges"; voor mij geen probleem omdat ik toch mijn koningin bij had. ( die toponiemen zijn dus niet verzonnen -natrekken!!!)
Wees gegroet
Joos en Frieda
P.S. ( zij zijn hier in volstrekte meerderheid)Als je nog eens een schoolreisje maakt naar Ronquières, rij dan door naar Seneffe. Een wondebaarlijk kasteel met een Franse tuin ( wat doe ik nu met algebra nu ik voor de keuze sta Franse of Engelse tuin - ik hou van allebei)En de tentoonstellingen in het kasteel zijn van hoge kwaliteit.
zaterdag 25 juni 2011
Brussel, mon amour
Beste vrienden,
Ja, BRUSSEL is nog een ruisende,bruisende stad. Wij die dachten Brussel een beetje te kennen,hebben nu nog ontdekkingen gedaan : het duden park in St. Gillis, het park in Vorst, de modernistische woonwijk Coghen ( first we take Mannhattan, then we take Berlin, then we take Cohen), de holleweg Crabbegat ( doe ik nooit in het openbaar) van ruim twee kilometer, het tweede père lachaise op het diewegbegraafplaats met onder meer Carles Woeste ( leve Daens ) en Hergé ( zie Friedajoosinperu.blogspot.com over de zonentempel en Tinawaku) en enkele grafmonumenten van Horta. Ukkel- caelevoet was het laatste stadse park- bos. En dan de natuur van Drogenbos ,Beersel- dworp. - alsem berg- klimmen en dalen in bos, weiden en velden ( goed volk dat hier vandaan komt). Ik moet toegeven dat deze twintig kilometer van Brussel ook meer dan de moeite waren.En dat men onmiddellijk Ollie Maingain uit Brussel verwijderd- het wansmakelijke misbruik van de holocost tart elke verbeelding - de wever is een rechtse nationalistische democraat en daar mag je perfect demokratisch tegen zijn ( zoals ik).Maar Ollie mankeert veel in zijn Bollie,
Onze eerste St. Jacob begroet in de Kapellekerk.( eigenlijk hadden wij de eerste moeten zien in Grimbergen, maar de Basiliek was niet open. )
Toch raar die Norbertijnen ofte Witheren ,zij hebben abdijen in Grimbergen,Leffe, Tongerlo - dus 1 merk van Paters en toch drie merken van bieren.
Vanmorgen goed beschermd tegen de regen lustig gestapt. Van buiten was de bescherming perfect, maar ons zweet maakte dat wij kletsnat werden.In de namiddag dan maar in t- shirt en dus geen regen meer onder weliswaar een grijze lucht en droog gebleven.
Wees gegroet
Joos en Frieda
PS Wij ,Chris en ik hebben jaren geleden met St. Jacob van de Kapellekerk meegelopen in een optocht van aan het stadhuis tot de Hallepoort door de rue-Blaes-straat.Een volksfeest van de Spaanse gemeenschap in Bruusel met echte pelgrims. Wist je overigens dat Geert Vanistendael zondag morgen pianoconcerten gaf( geeft?)in een van de cafés in de Blaes straat.zoek het eens uit na een bezoekje op de Vossenmarkt.
Ja, BRUSSEL is nog een ruisende,bruisende stad. Wij die dachten Brussel een beetje te kennen,hebben nu nog ontdekkingen gedaan : het duden park in St. Gillis, het park in Vorst, de modernistische woonwijk Coghen ( first we take Mannhattan, then we take Berlin, then we take Cohen), de holleweg Crabbegat ( doe ik nooit in het openbaar) van ruim twee kilometer, het tweede père lachaise op het diewegbegraafplaats met onder meer Carles Woeste ( leve Daens ) en Hergé ( zie Friedajoosinperu.blogspot.com over de zonentempel en Tinawaku) en enkele grafmonumenten van Horta. Ukkel- caelevoet was het laatste stadse park- bos. En dan de natuur van Drogenbos ,Beersel- dworp. - alsem berg- klimmen en dalen in bos, weiden en velden ( goed volk dat hier vandaan komt). Ik moet toegeven dat deze twintig kilometer van Brussel ook meer dan de moeite waren.En dat men onmiddellijk Ollie Maingain uit Brussel verwijderd- het wansmakelijke misbruik van de holocost tart elke verbeelding - de wever is een rechtse nationalistische democraat en daar mag je perfect demokratisch tegen zijn ( zoals ik).Maar Ollie mankeert veel in zijn Bollie,
Onze eerste St. Jacob begroet in de Kapellekerk.( eigenlijk hadden wij de eerste moeten zien in Grimbergen, maar de Basiliek was niet open. )
Toch raar die Norbertijnen ofte Witheren ,zij hebben abdijen in Grimbergen,Leffe, Tongerlo - dus 1 merk van Paters en toch drie merken van bieren.
Vanmorgen goed beschermd tegen de regen lustig gestapt. Van buiten was de bescherming perfect, maar ons zweet maakte dat wij kletsnat werden.In de namiddag dan maar in t- shirt en dus geen regen meer onder weliswaar een grijze lucht en droog gebleven.
Wees gegroet
Joos en Frieda
PS Wij ,Chris en ik hebben jaren geleden met St. Jacob van de Kapellekerk meegelopen in een optocht van aan het stadhuis tot de Hallepoort door de rue-Blaes-straat.Een volksfeest van de Spaanse gemeenschap in Bruusel met echte pelgrims. Wist je overigens dat Geert Vanistendael zondag morgen pianoconcerten gaf( geeft?)in een van de cafés in de Blaes straat.zoek het eens uit na een bezoekje op de Vossenmarkt.
dinsdag 21 juni 2011
De rugzakken staan klaar
Beste vrienden,
Donderdag is het zover. Rond negen uur beginnen wij aan onze tocht.
De rugzakken staan gepakt. Ze blijven zwaar wegen : voor Frieda 14 voor Joos 16kg. De tent weegt door.Maar die kunnen wij onderweg niet missen.
Nu het zo dichtbij komt wordt het best wel spannend. Gaan wij het aankunnen, wat gaat het doen met ons, hoe zal de confrontatie met onszelf zijn.
En natuurlijk ook zoveel achterlaten op het thuisfront en vertrekken, weg-gaan .......... is altijd een beetje sterven:
Partir c'est mourir un peu
C'est mourir à ce que l'on aime:
On laisse un peu de soi-même
En toute heure et dans tout lieu.
C'est toujours le deuil d' un voeu,
Le dernier vers d' un poème;
Partir, c'est mourir à ce que l'on aime.
Et l'on part et c'est un jeu
Et jusqu' à l' adieu suprême
C'est son âme que l' on sème,
Que l' on sème en chaque adieu:
Partir, c' est mourir un peu
Edmond Haraucourt ( 1857-1941 - Frankrijk)
Wees gegroet
Joos en Frieda
Donderdag is het zover. Rond negen uur beginnen wij aan onze tocht.
De rugzakken staan gepakt. Ze blijven zwaar wegen : voor Frieda 14 voor Joos 16kg. De tent weegt door.Maar die kunnen wij onderweg niet missen.
Nu het zo dichtbij komt wordt het best wel spannend. Gaan wij het aankunnen, wat gaat het doen met ons, hoe zal de confrontatie met onszelf zijn.
En natuurlijk ook zoveel achterlaten op het thuisfront en vertrekken, weg-gaan .......... is altijd een beetje sterven:
Partir c'est mourir un peu
C'est mourir à ce que l'on aime:
On laisse un peu de soi-même
En toute heure et dans tout lieu.
C'est toujours le deuil d' un voeu,
Le dernier vers d' un poème;
Partir, c'est mourir à ce que l'on aime.
Et l'on part et c'est un jeu
Et jusqu' à l' adieu suprême
C'est son âme que l' on sème,
Que l' on sème en chaque adieu:
Partir, c' est mourir un peu
Edmond Haraucourt ( 1857-1941 - Frankrijk)
Wees gegroet
Joos en Frieda
maandag 20 juni 2011
Een groet van een volger
Que el eterno sol te ilumine
Que el amor te rodee
Y la luz pura interior guie tu camino
Wees gegroet
Joos en Frieda
Que el amor te rodee
Y la luz pura interior guie tu camino
Wees gegroet
Joos en Frieda
donderdag 9 juni 2011
De aanmoedigingen
Beste vrienden
Bedankt voor de zeer vele mails en andere (mondelinge) reacties.
Een greep :
- wij volgen jullie " OP DE VOET "
- " WIE OVER ELKE STAP NADENKT, STAAT ZIJN HELE LEVEN OP ÉÉN BEEN "
- " HET WARE SPIRITUELE PAD IS NIET EEN PAD DAT ERGENS NAAR TOE LEIDT. HET LAAT JE STILSTAAN BIJ WIE JE BENT "
- Een tijd van rustige inspanning en ingespannen rust, van ploegen door landschappen en ermee één worden, van eenzaamheid, van tweezaamheid.
Wees gegroet
Joos en Frieda
Bedankt voor de zeer vele mails en andere (mondelinge) reacties.
Een greep :
- wij volgen jullie " OP DE VOET "
- " WIE OVER ELKE STAP NADENKT, STAAT ZIJN HELE LEVEN OP ÉÉN BEEN "
- " HET WARE SPIRITUELE PAD IS NIET EEN PAD DAT ERGENS NAAR TOE LEIDT. HET LAAT JE STILSTAAN BIJ WIE JE BENT "
- Een tijd van rustige inspanning en ingespannen rust, van ploegen door landschappen en ermee één worden, van eenzaamheid, van tweezaamheid.
Wees gegroet
Joos en Frieda
Abonneren op:
Posts (Atom)