Cruz de Ferro : 6 oktober
Beste vrienden,
Een supermagnifieke tocht vandaag. Vanuit El Ganso op een witzand keien ezelspad een langgrekte klim aangevat, aangenaam met een fris windje om te wandelen en de Leonese bergen de baas te kunnen. De bergen moeten niet onderdoen voor de Pyreneeën; de bossen zijn terug, de valleien soms breed uitgesmeerd dan weer scherp v-vormig; en panoramische vergezichten. De afdalingen scherp naar beneden op schuivende en puntige keien,keitjes en rotsen: hete pootjes, arme voetjes en toch genieten: no pain, no glory.
Maar het hoogtepunt ( niet het hoogste punt ) was het Cruz de Ferro.
Op een hoge fijne eiken mast staat een klein ijzeren kruis en daarrond een berg van stenen. Elke pelgrim legt er zijn steen bij.
Het gebruik dateert vermoedelijk van de Romeinen die hier de god Mercurius eerden; Mercurius was de god van de reizigers, de handelsreizigers,
Daarna heeft een zekere koning Alfonso hier zijn territorium afgebakend.
In de Middeleeuwen hebben de kristenen op deze plaats een steen neergelegd als teken : de steen, die op hun hart lag, wordt neergelegd om zo terug het evenwicht in hun leven te vinden. Symbolisch kan je nu zeggen dat iedereen er een een stukje van zijn/haar ziel neerlegt.
Ook wij hadden ons puurse steentjes mee en onze wensen : vrede, verdraagzaamheid, broederlijkheid, gelijke rechten voor iedereen, rechtvaardigheid, liefde en ook een steentje als herinnering aan onze moeder Maria Bellon en onze broers.
Wees gegroet
Joos en Frieda
Dag Frieda & Joos,
BeantwoordenVerwijderenTerug van een tijdje weg geweest. Het laatst gelezen bericht dateert weeral van 23 september (jeugdherbeggevoel in Najera)
Najera even opgezocht en wat beeldjes bekeken op het internet. Zo kan ik me wat inleven in wat jullie zoal dagelijks voor de voeten krijgen. Prachtig zo te zien, maar niets in vergelijking met wat jullie in werkelijkheid te zien krijgen, veronderstel ik.
26 september – vergeten gids – kleine vergetelheid, grote gevolgen – toch nog barmhartige zielen die voor jullie 50 km op en af rijden. Inderdaad wat een wonder dat ze jullie ... het bos ... zag ingaan!
El Cid – inderdaad, bemoedigende aanmoedigingen. Ik kan alleen maar beamen wat jullie vrienden laten weten. Heerlijke verhalen. Mee genieten, telkens een verhaal gelezen wordt.
Brugas – weeral een stukje geschiedenis wijzer – en dan die linken met “onze” Björn en Martin. Bijzonder knap hoe je die zaken weet te verweven.
30 september – saaie wegen voor anderen lijken jullie niet te deren. Heerlijk weeral hoe je de zonsopkomst beschrijft. Hier kunnen we er ook van genieten, maar in dat desolate landschap moet het des te mooier zijn!
Oktober – oei ... 17 km was blijkbaar toch wat veel, maar ik geloof dat je na een stevige maaltijd en dito slaap er terug stevig tegenaan kan. En het stappen zal nu ook al wel routine zijn geworden.
Los peregrinos – da zijn er nogal wat – en tot welke categorie behoren jullie - of is het een beetje afhankelijk van de dag?
4 tot 6 oktober, weeral een ommetje dat de moeite waard was. Een mooie herfstontmoeting, idyllische woorden – hete pootjes arme voetjes en toch genieten – neergelegde steentjes - echt om mee even stil te staan.
Een klein rekensommetje leert ons dat je op een dikke 250 km en nog 10 dagen stappen verwijderd bent van jullie einddoel. Nu al een dikke proficiat en we blijven jullie “op de voet” volgen. Nog even volhouden, maar tevens genieten van de mensen, landschappen en dingen die jullie pad kruisen.
Jos
Dag Jos,
BeantwoordenVerwijderenNiets is sterker dan de werkelijkheid; je zit er altijd middenin en dan druk je uit wat je ziet en voelt. En dat proberen we wat mede te delen om het te laten delen.
En het is plezierig daarop reacties van jou te krijgen.
Groetjes
Joos en Frieda