Een hooglied

Beste vrienden,


Een boer op onze weg: c' est l' espace; mais vraiment le vrai espace. En werkelijk de ware ruimte want er was geen gsm bereik.dit is moeder aarde.
Een Compostela bordje gezien: 2454km. Het wandelen gaat ons steeds beter af; 's morgens moet je al uit goede hout gesneden zijn om ons te volgen; de namiddag is nog een beetje uitlopen.Het weer is veranderlijk,maar de buien gaan ons voorbij. Er is een grote onzichtbare paraplu boven onze hoofden gespannen. Wij zitten volop in de streek waar de oorlog 14-18 is uitgevochten; overal in ere gehouden gedenkstenen. De ondergrond is een soort kalkgesteente en er zijn zeer vele ondergrondse bronnen en riviertjes die dan plots hun idylle aan ons bovengronds tonen.
Geslapen in een gemeentelijke kleurrijke en opgefriste judozaal van Chateau- Porcien(het was ooit anders) samen met een Nederlandse mevrouw op een magnifieke fiets met vooraan een meetrapzitje voor het dochterje van 3.5 en achteraan een Croozer(fietskar) voor dochtertje van 1.5. De vrouw is zes maanden geleden weduwe geworden. Zij wil nu tot aan de pyreneeën fietsen met de schelp van Sint Jacob aan haar fiets.

In Asfeld hebben wij een Hooglied aangeheven voor het barokke kerkje van St. Didier. De beste Italiaanse barok.De kerk met een vorm van een viool( of contrabas). Romeinse zuilen als een kolonade, een.zadeldakkoepel vooraan ,gevolgd door twee kleine ronde koepeltjes,bekroond met een grotere koepel.Alles in de perfecte bepekte afmetingen. Binnenin het zuivere wit met doolhofgangentjes die uitgeven op de ronde gebedsruimte ..et avec des vitraux speciaux. Een kerkje,een gedicht.

Voor de eerste keer in onze tent geslapen en ' 's nachts wel enkele fikse buien. Nu op weg naar Reims. het rumoer en gezoem van de grootstad kondigt zich aan.

Wees gegroet
Joos en Frieda