Beste vrienden
De voorbije tien dagen trokken wij door Vlaanderen, Brussel, Wallonië. .
Wat viel ons op:
- de mensen zijn overal behulpzaam (om ons vb. water te geven),een praatje te slaan, geïnteresseerd, hun eigen verhaal te vertellen.Een voettocht geeft gemakkelijk contacten.
- de GR.-wegen gaan door de mooiste stukken natuur en pittoreske plekjes( wij doen misschien wel veel omweg,maar zijn heel dicht bij de natuur.De bewegwijzering was uitstekend. Twee keer hebben ons door netels en distels en hoog gras moeten wurmen. De rugzakken zijn een beetje herschikt naar het gewicht van elk van ons ( en Joos is altijd een zwaarwegend persoon geweest) De blaren en de voeten vallen al bij al nog mee. De kasseien van Beerse en dworp krijgen de eerste prijs en dienen geselecteerd te worden voor Parijs- Roubaix .
- het weer: slechts twee voormiddagen motregen gehad. Twee dagen volle zon. De rest overwegend mooi met wolkjes ( eigenlijk lopen wij nog altijd op wolkjes.)
- de gastvrijheid van mensen is zeer groot ( wij zijn al diegenen die ons te eten gaven en te slapen legden erg dankbaar) Ook de slaapgelegenheden in parochies en geloofsgemeenschap waren hartverwarmend. Op elke plaats hebben wij zeer open en soms diepzinnige gesprekken gehad maar altijd was er ook de blijheid en de grap.
- Vlaanderen is rijk en dat zie je aan alles ( laat ons niet meer zeuren , maar wel kritisch blijven.Brussel moet meer armslag krijgen om een stad van formaat te worden ( schaf toch die 19 gemeenten af). En Wallonië ? De mensen smeken ons: Laat ons nu niet alleen reddeloos en verloren, breek die muren om ons heen zo kunnen wij weer bij elkaar komen ( dank je Johan Verminnen) Het verval is groot ( In Ronquieres - 67 m - 26 sluizen op de Samme -) Het verval kan niet groter zijn. De industriële as Wintam- Brussel- Charleroi ( ooit de welvaartsas van ons land) is gebroken.
De mensen zeggen: Wij hebben mee de rijkdom gebracht in het land. Het kapitaal is gemigreerd naar Vlaanderen; de dikke heren ook; de werkenden zijn werkeloos achter gelaten en de socialisten de poche hebben de kruimels van de sociale zekerheid uitgedeeld maar geen vernieuwing gebracht.Je mag het werkvolk dat niet kwalijk nemen. Wij hopen dat met de nieuwe generatie socialisten het anders wordt. Wordt het met de mijnwerkerszoon Elio werkelijk anders?
In verschillende stadjes,dorpjes zagen wij tekenen van heropleving.
Samen kunnen wij het maken.
Wees gegroet
Joos en Frieda
Geen opmerkingen:
Een reactie posten