Niet voor zuurpruimen
Beste vrienden,
De legende gaat dat de kruisvaarders vanuit Damascus een pruimensoort hebben meegebracht en hier gekruist(!)hebben. De staande uitdrukking" y aller pour des prunes" wil zeggen op Kruistocht gaan. Le pruneau d' Agen heeft hier zijn perfecte biotoop. Ze zijn net voor wij hier kwamen geoogst via een omgekeerd paraplusysteem of op een grondmat. Wij passeerden een pruimendrogerij,waar de pruimen op 75 graden gedroogd worden gedurende een twintigtal uur. De smakelijke zwarte pruim is dan een feit.
Hoewel vermoedelijk een legende, toch die historische lijnen zien is voor ons altijd verbazingwekkend. Wij lopen hier dikwijls op oude heirbanen denkend aan Hadrianus ( MargeuritteYourcenar) en onze Grieks-Romeinse afkomst. Maar voor VRT journalist Jef Lambrecht is onze echte wieg het land tussen Tygris en Eufraat vertrekkend vanuit Damascus. Wij hebben het toen bestreden en het is nu aard van oorlog en onderdrukking. Misschien toch eens tijd nemen om dat te doorgronden.
De Pruneau d'Agen is dus top, zoals eertijds de Asperge de Calfort.
Wij hebben een kleine bescheiden suggestie voor "onze" Jeroen Meus.
Wij gebruiken het persoonlijk voornaamwoord "onze" wellicht te lichtzinnig. Maar Jeroen is familie van familie van ons en dan is hij toch ook een beetje onder ons. Maar zonder hem persoonlijk te kennen richten wij toch een voornaam woord tot hem : " Vergeet Konijn met pruimen van Hugo Matthijssen en maak vanaf nu Canard aux pruneaux d' Agen. Succes verzekerd. En vergeet de Kalfortse asperges niet als voorgerecht."
Wees gegroet
Joos en Frieda
woensdag 31 augustus 2011
maandag 29 augustus 2011
De geruchten
Beste vrienden,
Zo'n kermis doet de tongen rollen. Wij zagen op het kerkhof 17 graven (o.m. van broers) en de datum
9 augustus 1944; wij zagen eveneens het dorpsplein genaamd 9/08/1944. Wij stellen dan vragen aan lokale mensen. " op die datum zijn 17 mannen van St. Julien gefussilieerd door de Duitsers, die ook de massamoord hadden begaan in Oradour sur GLANE." Grote nationale erkentelijk voor deze mensen uit het verzet. En dan beginnen mensen officieus te praten: " De verzetstrijders beraamden (al dan niet op de hoogte van Oradour) een plan om de Duitsers een lesje te geven. (En al dan niet met een grote hoeveelheid wijn in de kraag) werden de Duitsers aangevallen. De 17 verzetsmannen stierven." Het verzet zon op wraak en hebben 17 ongewapende Duitsers opgepakt en vermoord en begraven. De begraafplaats is nooit vrijgegeven. Vijf jaar geleden heeft de hoofdman van het verzet op zijn sterfbed de begraafplaats bekend gemaakt. Dat is toen wereldnieuws geworden.
Wreed,wreed. Maar bedenk eens wat jij zou doen aan welke zijde jij ook zou staan. Dat is precies het wrede dat wij voor onszelf niet weten wat wij werkelijk zouden doen. In moreel theoretisch opzicht natuurlijk wel.. Jij zult nooit doden.
De geruchten gaan eveneens dat Cyrano de Bergerac een groene was avant la lettre. Hij vloog in eein houten kist in de lucht met zonnewinden en sterrenenergie. In De film Cyrano de Bergerac heeft Gerard Depardieu, deze goddelijke acteur, alle kritiekasters een ferme grote neus gezet.
De geruchten gaan ook dat de wijn hier de beste is van Frankrijk.Wij kunnen al bevestigen dat het werkelijk engeltjes waren die op onze
tong.......
Het gerucht loopt dat de witte Monbazillac beter is dan gelijk welke Bourgogne. Zal wel maar zoveel konden wij de engeltjes niet betalen.
Maar als je de kans krijgt eert Bergerac en zijn vieille ville met een bezoekje.
Wees gegroet
Joos en Frieda
Zo'n kermis doet de tongen rollen. Wij zagen op het kerkhof 17 graven (o.m. van broers) en de datum
9 augustus 1944; wij zagen eveneens het dorpsplein genaamd 9/08/1944. Wij stellen dan vragen aan lokale mensen. " op die datum zijn 17 mannen van St. Julien gefussilieerd door de Duitsers, die ook de massamoord hadden begaan in Oradour sur GLANE." Grote nationale erkentelijk voor deze mensen uit het verzet. En dan beginnen mensen officieus te praten: " De verzetstrijders beraamden (al dan niet op de hoogte van Oradour) een plan om de Duitsers een lesje te geven. (En al dan niet met een grote hoeveelheid wijn in de kraag) werden de Duitsers aangevallen. De 17 verzetsmannen stierven." Het verzet zon op wraak en hebben 17 ongewapende Duitsers opgepakt en vermoord en begraven. De begraafplaats is nooit vrijgegeven. Vijf jaar geleden heeft de hoofdman van het verzet op zijn sterfbed de begraafplaats bekend gemaakt. Dat is toen wereldnieuws geworden.
Wreed,wreed. Maar bedenk eens wat jij zou doen aan welke zijde jij ook zou staan. Dat is precies het wrede dat wij voor onszelf niet weten wat wij werkelijk zouden doen. In moreel theoretisch opzicht natuurlijk wel.. Jij zult nooit doden.
De geruchten gaan eveneens dat Cyrano de Bergerac een groene was avant la lettre. Hij vloog in eein houten kist in de lucht met zonnewinden en sterrenenergie. In De film Cyrano de Bergerac heeft Gerard Depardieu, deze goddelijke acteur, alle kritiekasters een ferme grote neus gezet.
De geruchten gaan ook dat de wijn hier de beste is van Frankrijk.Wij kunnen al bevestigen dat het werkelijk engeltjes waren die op onze
tong.......
Het gerucht loopt dat de witte Monbazillac beter is dan gelijk welke Bourgogne. Zal wel maar zoveel konden wij de engeltjes niet betalen.
Maar als je de kans krijgt eert Bergerac en zijn vieille ville met een bezoekje.
Wees gegroet
Joos en Frieda
maandag 22 augustus 2011
ORADOUR
ORADOUR
Beste vrienden,
Wij passeerden vandaag Oradour - sur - Vayres. Dit Oradeur is gespaard gebleven tijdens de tweede wereldoorlog. Vermoedelijk wilden de Duitsers deze plek treffen. Op het einde van de oorlog tijdens de terugtrekking van de Duitse legers ( of van wat er nog restte) is er een verzetsdaad van de Fransen gebeurd die uiteraard Duitse slachtoffers maakte. De Duitsers zonnen op wraak. Zij hadden de verzetslieden gelocaliseerd in Oradour. Een van de grootste mensonterende masacres heeft hier in de streek plaatsgevonden. De Duitsers hebben alle mannen ( die er nog waren ) vermoord. Ze hebben alle vrouwen en kinderen verzameld in de kerk en de kerk op slot gedaan en in brand gestoken, daarna hebben ze heel het dorp in vuur en vlam gezet. Een ware slachtpartij. Alleen het dorp dat zij aanvielen was ORADOUR- SUR -GLANE. Een dorp aan de andere kant van Limoges. Dit dorp ligt er nog intact bij zoals het uitgebrand werd tijdens de oorlog. Het is nu een Memoriaal. Het greep ons naar de keel de vroegere keren toen wij daar waren. Een Memoriaal van nooit meer oorlog. Je ziet de schande, la honte van wat een oorlog kan aanrichten. Vandaag passeerden wij het vredevolle en rustige dorp Oradour-sur-Vayres, niet zonder te denken aan alle onschuldige slachtoffers van alle oorlogen. Als je de kans hebt: bezoek ORADOUR-SUR-GLANE.
Wij logeren opnieuw in een nog levend kasteel. Wij werden begroet door de Comte et la Comtesse en hun twee dochters en hun drie kleinkinderen. Hoofs en gedistingeerd. Zij aten hun perzik en sinaasappel met mes en vork. Wij voelen ons de koning te rijk in het Chateau de Brie( voor de ingewijden ook wel Joop's Kasteel genoemd) Een kloek kasteel met vierkante verdedigingstoren( donjon) geflankeerd door twee fijne flamboyante gotische torens. En dit alles draagt het jaartal 1484. Zouden de pelgrims destijds hier ook onderdak gevonden hebben? Wij slapen hier voor 12,5 € de man of vrouw, le petit dejeuner inclu. Een exclusiviteit die zich niet laat betalen.
Wees gegroet
Joos en Frieda
Beste vrienden,
Wij passeerden vandaag Oradour - sur - Vayres. Dit Oradeur is gespaard gebleven tijdens de tweede wereldoorlog. Vermoedelijk wilden de Duitsers deze plek treffen. Op het einde van de oorlog tijdens de terugtrekking van de Duitse legers ( of van wat er nog restte) is er een verzetsdaad van de Fransen gebeurd die uiteraard Duitse slachtoffers maakte. De Duitsers zonnen op wraak. Zij hadden de verzetslieden gelocaliseerd in Oradour. Een van de grootste mensonterende masacres heeft hier in de streek plaatsgevonden. De Duitsers hebben alle mannen ( die er nog waren ) vermoord. Ze hebben alle vrouwen en kinderen verzameld in de kerk en de kerk op slot gedaan en in brand gestoken, daarna hebben ze heel het dorp in vuur en vlam gezet. Een ware slachtpartij. Alleen het dorp dat zij aanvielen was ORADOUR- SUR -GLANE. Een dorp aan de andere kant van Limoges. Dit dorp ligt er nog intact bij zoals het uitgebrand werd tijdens de oorlog. Het is nu een Memoriaal. Het greep ons naar de keel de vroegere keren toen wij daar waren. Een Memoriaal van nooit meer oorlog. Je ziet de schande, la honte van wat een oorlog kan aanrichten. Vandaag passeerden wij het vredevolle en rustige dorp Oradour-sur-Vayres, niet zonder te denken aan alle onschuldige slachtoffers van alle oorlogen. Als je de kans hebt: bezoek ORADOUR-SUR-GLANE.
Wij logeren opnieuw in een nog levend kasteel. Wij werden begroet door de Comte et la Comtesse en hun twee dochters en hun drie kleinkinderen. Hoofs en gedistingeerd. Zij aten hun perzik en sinaasappel met mes en vork. Wij voelen ons de koning te rijk in het Chateau de Brie( voor de ingewijden ook wel Joop's Kasteel genoemd) Een kloek kasteel met vierkante verdedigingstoren( donjon) geflankeerd door twee fijne flamboyante gotische torens. En dit alles draagt het jaartal 1484. Zouden de pelgrims destijds hier ook onderdak gevonden hebben? Wij slapen hier voor 12,5 € de man of vrouw, le petit dejeuner inclu. Een exclusiviteit die zich niet laat betalen.
Wees gegroet
Joos en Frieda
zondag 21 augustus 2011
La Maison de Dieu
Beste vrienden,
De hemel op aarde bestaat dus. Echt waar, we zijn er geweest. Een klein gehuchtje: La Maison de Dieu. Maar er is plaats voor iedereen. Die hemel dienen we dagelijks zelf te maken. Maar het helpt dat je vanuit La Maison de Dieu de weidse beboste omgeving kunt aanschouwen in een verscheidenheid van vergezichten. De wolkenloze blauwe hemel, de zon genadeloos. Zagen we seven horses in the sky? of wisten we teveel van de hitte? (frieda puffend, joos fluitend) oh het was in de wei!
En ondertussen zijn we halfweg in maanden en nagenoeg in kilometers en het heeft ons nog geen minuut gespeten. Hoe zwaar soms de inspanning, de genoegdoening is des te groter. Dit is onze weg door ons avondland. En er is nog zoveel schoons, niets is verloren. Gekken zoals in Noorwegen of arme Amy ten spijt.
Wij slapen in St Laurent sur Gorre.
De eerder omweg naar Limoges draait nu uit op een binnenweg. De ommetoer rond Limoges hebben we links kunnen laten liggen.
Wees gegroet
Joos en Frieda
De hemel op aarde bestaat dus. Echt waar, we zijn er geweest. Een klein gehuchtje: La Maison de Dieu. Maar er is plaats voor iedereen. Die hemel dienen we dagelijks zelf te maken. Maar het helpt dat je vanuit La Maison de Dieu de weidse beboste omgeving kunt aanschouwen in een verscheidenheid van vergezichten. De wolkenloze blauwe hemel, de zon genadeloos. Zagen we seven horses in the sky? of wisten we teveel van de hitte? (frieda puffend, joos fluitend) oh het was in de wei!
En ondertussen zijn we halfweg in maanden en nagenoeg in kilometers en het heeft ons nog geen minuut gespeten. Hoe zwaar soms de inspanning, de genoegdoening is des te groter. Dit is onze weg door ons avondland. En er is nog zoveel schoons, niets is verloren. Gekken zoals in Noorwegen of arme Amy ten spijt.
Wij slapen in St Laurent sur Gorre.
De eerder omweg naar Limoges draait nu uit op een binnenweg. De ommetoer rond Limoges hebben we links kunnen laten liggen.
Wees gegroet
Joos en Frieda
vrijdag 19 augustus 2011
Limo oh! oh! ges - Limoges
Beste vrienden,
Neen, geen olifanten gezien. Het porselein is nog intact. De mooie delen van de stad zijn ook nog intact. Verrassend mooie stad die altijd overgeslagen wordt op weg naar het zuiden. Mooie Colombages of Stukwerkhuizen of maisons à pans de bois. En de beenhouwers waren hier Heer en Meester sinds mensenheugenis. Hier is nog een autenthieke beenhouwersstraat. Met al dat vee dat wij de voorbije dagen begroet hebben ,kan het niet anders. Dus naast het porselein is de veeteelt het uithangbord. En in kerkjes terf je dan een plaatselijke heiige aan vb St. Goussaud met een stier rond zijn voeten en de vrouwen die willen trouwen steken een naald in de stier en dan zijn ze binnen het jaar getrouwd. Dus buiten de charmante hoekjes zijn het de kerken die er bovenuit torenen. St. Martial, St. Aureolien (die van de beenhouwers) St. Valerie die haar hoofd afgekapt werd door haar heidense echtgenoot maar er weer aangeplakt werd door St. Martial. Oh wonder boven wonder.
De email ( neen niet de e-mail) is uitgevonden door de geestelijken die hun koperen kruisjes,scapulieren en dgl versierden ten behoeve van de gelovigen en de pelgrims. Pas in 1770 op het aardewerk aangebracht en sinds 1840 een wereldbekend product geworden.Er is deze week een verkoop per kilo tegen spotprijzen. Uiteraard hebben wij onze rugzakken leeg gemaakt en gevuld met " witte olifantjes".
De goede volger heeft twee dingen begrepen 1. Wij hebben een dag voorsprong. 2. Normaal sliepen wij niet in Limoges want wij gingen er met een boogje omheen. en dit spijt ons geenzins .
Wij nemen nu twee dagen rust want de voeten van Joos lagen open en zijn nu bijna terug genezen; wij hebben de oude nieuwe schoenen terug laten opsturen. Dank u Marnix en Roos.
Wees gegroet
Joos en Frieda
Neen, geen olifanten gezien. Het porselein is nog intact. De mooie delen van de stad zijn ook nog intact. Verrassend mooie stad die altijd overgeslagen wordt op weg naar het zuiden. Mooie Colombages of Stukwerkhuizen of maisons à pans de bois. En de beenhouwers waren hier Heer en Meester sinds mensenheugenis. Hier is nog een autenthieke beenhouwersstraat. Met al dat vee dat wij de voorbije dagen begroet hebben ,kan het niet anders. Dus naast het porselein is de veeteelt het uithangbord. En in kerkjes terf je dan een plaatselijke heiige aan vb St. Goussaud met een stier rond zijn voeten en de vrouwen die willen trouwen steken een naald in de stier en dan zijn ze binnen het jaar getrouwd. Dus buiten de charmante hoekjes zijn het de kerken die er bovenuit torenen. St. Martial, St. Aureolien (die van de beenhouwers) St. Valerie die haar hoofd afgekapt werd door haar heidense echtgenoot maar er weer aangeplakt werd door St. Martial. Oh wonder boven wonder.
De email ( neen niet de e-mail) is uitgevonden door de geestelijken die hun koperen kruisjes,scapulieren en dgl versierden ten behoeve van de gelovigen en de pelgrims. Pas in 1770 op het aardewerk aangebracht en sinds 1840 een wereldbekend product geworden.Er is deze week een verkoop per kilo tegen spotprijzen. Uiteraard hebben wij onze rugzakken leeg gemaakt en gevuld met " witte olifantjes".
De goede volger heeft twee dingen begrepen 1. Wij hebben een dag voorsprong. 2. Normaal sliepen wij niet in Limoges want wij gingen er met een boogje omheen. en dit spijt ons geenzins .
Wij nemen nu twee dagen rust want de voeten van Joos lagen open en zijn nu bijna terug genezen; wij hebben de oude nieuwe schoenen terug laten opsturen. Dank u Marnix en Roos.
Wees gegroet
Joos en Frieda
woensdag 17 augustus 2011
Saint Leonard
Saint Leonard
Wees bevrijd. Saint Leonard is de patroonheilige van al diegenen die opgesloten zijn ( weten)en gevangen genomen zijn. De gebroken kettingen sieren zijn graftombe.Eigenlijk is hij de voorganger van
en patroonheilige van Amnesty International. Breek uit jezelf. Samen bevrijden wij de onrechtvaardigheid.
St. Leonard de Noblat is een zeer belangrijk merkteken op de chemin de St. Jacques , want velen liepen in die tijd nog met de ketens aan ( natuurlijk omdat ze wat op kerfstok hadden).
En de Collegiale is een weer een fiere kerk die met trots de vallei beheerst. De valleien die hoger en beboster worden. De haarspeldbochten proberen wij met zwier te nemen. Op de Romeinse heirbanen houden wij ons dapper ( hoewel de stenen er schots en scheef uitsteken- maar wij zin het aan onze stand verplicht als Belgen)
Met Roberto en Bruno ( de Italianen) en Carine ( de Française) zijn wij haast vrienden geworden en slapen nu al een paar dagen in dezelfde gites. En gisterenavond heeft Francoise de eigenares van de gite lekker vegetarisch gekookt voor ons- la festa - la fete - het feest.Twee Franstalige Belgen hebben meegenoten.
Onderweg doen wij soms wonderbaarlijke ontdekkingen van kleine kerkjes vol pracht en praal op mensenmaat zoals het kerkje van Chatenet - en - Dognon.
En er kon vroeger gelachen worden in de kerk - neem nu de houten kerkstoelen van St. Leonard - je kent ze wel zo met een zitje waarop je kon rechtstaan en met een klappertje waarop je kan gaan zitten -die versierd zijn met figuren. In de regel zijn dat mooie devote gesculpteerde figuurtjes. Maar hier zijn het lelijke beesten, een man met ezelsoren, eentje met zijn bakkes vol tanden of eentje die een ander aan het oppeuzelen is. Geen enkel heilig huisje blijft overeind.
Wees gegroet
Joos en Frieda
Wees bevrijd. Saint Leonard is de patroonheilige van al diegenen die opgesloten zijn ( weten)en gevangen genomen zijn. De gebroken kettingen sieren zijn graftombe.Eigenlijk is hij de voorganger van
en patroonheilige van Amnesty International. Breek uit jezelf. Samen bevrijden wij de onrechtvaardigheid.
St. Leonard de Noblat is een zeer belangrijk merkteken op de chemin de St. Jacques , want velen liepen in die tijd nog met de ketens aan ( natuurlijk omdat ze wat op kerfstok hadden).
En de Collegiale is een weer een fiere kerk die met trots de vallei beheerst. De valleien die hoger en beboster worden. De haarspeldbochten proberen wij met zwier te nemen. Op de Romeinse heirbanen houden wij ons dapper ( hoewel de stenen er schots en scheef uitsteken- maar wij zin het aan onze stand verplicht als Belgen)
Met Roberto en Bruno ( de Italianen) en Carine ( de Française) zijn wij haast vrienden geworden en slapen nu al een paar dagen in dezelfde gites. En gisterenavond heeft Francoise de eigenares van de gite lekker vegetarisch gekookt voor ons- la festa - la fete - het feest.Twee Franstalige Belgen hebben meegenoten.
Onderweg doen wij soms wonderbaarlijke ontdekkingen van kleine kerkjes vol pracht en praal op mensenmaat zoals het kerkje van Chatenet - en - Dognon.
En er kon vroeger gelachen worden in de kerk - neem nu de houten kerkstoelen van St. Leonard - je kent ze wel zo met een zitje waarop je kon rechtstaan en met een klappertje waarop je kan gaan zitten -die versierd zijn met figuren. In de regel zijn dat mooie devote gesculpteerde figuurtjes. Maar hier zijn het lelijke beesten, een man met ezelsoren, eentje met zijn bakkes vol tanden of eentje die een ander aan het oppeuzelen is. Geen enkel heilig huisje blijft overeind.
Wees gegroet
Joos en Frieda
zondag 14 augustus 2011
Nieuwe ontmoetingen
Nieuwe ontmoetingen
Beste vrienden,
Twee Italiaanse vrienden,twee Duitse vrienden,een vriendelijke Française en onze Willem komen wij nu regelmatig onderweg tegen. Je ziet mekaar in geen uren en dan plots bij een Romaanskerkje rond het middaguur delen wij samen het brood en de kaas en de salamiworst van de streek. Er wordt al eens een liedje aangezet of een vloeiend zangerig Italiaans gedicht van Dante of Dario Fo vol vuur gedeclameerd. En iedereen maakt zich verstaanbaar en de onbeholpenheid geneert niet; je helpt mekaar gewoon uit de woorden. En elk is hier op zijn weg met zijn eigen verleden en heden. Zo kwamen we in de St. Jacobskerk van La Souterraine ( ons eindpunt voor vandaag ) onder de indruk van het gracieuze religieuze gezang van onze twee Duitse vrienden.
Wij komen nu beetje bij beetje in een andere streek : de limousin.
En al een bijzonderheid : een lantaarn voor de doden( laterne des morts) uit de twaalfde eeuw op de kerkhoven. Een pilaar met daarbovenop een antiek schrijn waarin olielampjes konden branden. Vermoedelijk werden ze 's nachts en bij bepaalde feestdagen aangestoken. Maar de echte betekenis kent men niet.
La Souterrainne was eertijds een belangrijk kruispunt van de assen Parijs-Toulouse en Lyon-Poitiers.
Eveneens een belangrijke stop op de St. Jacobsroute. Wij werden weer naar de kerk geleid door bronzen schelpen op de grond.( zoals in Vezelay en Neuvy La sepulchre).
Wees gegroet
Joos en Frieda
Beste vrienden,
Twee Italiaanse vrienden,twee Duitse vrienden,een vriendelijke Française en onze Willem komen wij nu regelmatig onderweg tegen. Je ziet mekaar in geen uren en dan plots bij een Romaanskerkje rond het middaguur delen wij samen het brood en de kaas en de salamiworst van de streek. Er wordt al eens een liedje aangezet of een vloeiend zangerig Italiaans gedicht van Dante of Dario Fo vol vuur gedeclameerd. En iedereen maakt zich verstaanbaar en de onbeholpenheid geneert niet; je helpt mekaar gewoon uit de woorden. En elk is hier op zijn weg met zijn eigen verleden en heden. Zo kwamen we in de St. Jacobskerk van La Souterraine ( ons eindpunt voor vandaag ) onder de indruk van het gracieuze religieuze gezang van onze twee Duitse vrienden.
Wij komen nu beetje bij beetje in een andere streek : de limousin.
En al een bijzonderheid : een lantaarn voor de doden( laterne des morts) uit de twaalfde eeuw op de kerkhoven. Een pilaar met daarbovenop een antiek schrijn waarin olielampjes konden branden. Vermoedelijk werden ze 's nachts en bij bepaalde feestdagen aangestoken. Maar de echte betekenis kent men niet.
La Souterrainne was eertijds een belangrijk kruispunt van de assen Parijs-Toulouse en Lyon-Poitiers.
Eveneens een belangrijke stop op de St. Jacobsroute. Wij werden weer naar de kerk geleid door bronzen schelpen op de grond.( zoals in Vezelay en Neuvy La sepulchre).
Wees gegroet
Joos en Frieda
zaterdag 13 augustus 2011
Wilde Impressies
Wilde Impressies
Beste vrienden,
Onder het lover van de verfrissende bomen volgden wij vandaag de brede en trage Creuse. Je kan je voorstellen dat het op en af rotsen van de rotsige paadjes, dan weer dicht bij de rivier of het kunstmatig meer ( voor een waterkrachtcentrale) dan weer hoog op de kruin van de bergflank, een hele karwei dus. Maar geen rozen zonder doornen ende bloemekee kregen wij telkens er gratis bij. Het was de eerste keer niettegenstaande het lover tres lourd, zwoel, smoel zoals wij zeggen.
Maar met de voeten in zoutkoudwaterbadje bekomt men snel.
Weet je al dat moois dat wij zagen , is voor ons in de schilderkunst op doek getoverd. De Impressionisten maakten hier school. Monet en de zijnen hadden hier in Crozant hun eigen St. Martens Latem. De impressies in kleur. En uit deze kleuren volgden de Fauvisten. De Wilden brachten grote kleurvlakken op doek.het was du jamais vu. Zou mijn grote favo Raoul Duffy hier ook geweest zijn? En de verwantschap met de onze Brabantse Fauvisten is groot: Rik Wouters en zijn Nel. Maar ook Laeremans. Van hem ooit een doek gezien van betogende lompenarbeiders waarin de rode vlag de volle kracht uitdrukt.Urbaan De Becker maakte er een onvergeetelijk ontroerend stukje over in. De Toestand- radio 1.
Deze school van Crozant is dus de voorbode van moderne en abstracte schilderkunst. Picasso dient hen dankbaar te zijn. En wij kunnen weer een plaats de visu situeren in ons geheugen.
Wees Gegroet
Joos en Frieda
Beste vrienden,
Onder het lover van de verfrissende bomen volgden wij vandaag de brede en trage Creuse. Je kan je voorstellen dat het op en af rotsen van de rotsige paadjes, dan weer dicht bij de rivier of het kunstmatig meer ( voor een waterkrachtcentrale) dan weer hoog op de kruin van de bergflank, een hele karwei dus. Maar geen rozen zonder doornen ende bloemekee kregen wij telkens er gratis bij. Het was de eerste keer niettegenstaande het lover tres lourd, zwoel, smoel zoals wij zeggen.
Maar met de voeten in zoutkoudwaterbadje bekomt men snel.
Weet je al dat moois dat wij zagen , is voor ons in de schilderkunst op doek getoverd. De Impressionisten maakten hier school. Monet en de zijnen hadden hier in Crozant hun eigen St. Martens Latem. De impressies in kleur. En uit deze kleuren volgden de Fauvisten. De Wilden brachten grote kleurvlakken op doek.het was du jamais vu. Zou mijn grote favo Raoul Duffy hier ook geweest zijn? En de verwantschap met de onze Brabantse Fauvisten is groot: Rik Wouters en zijn Nel. Maar ook Laeremans. Van hem ooit een doek gezien van betogende lompenarbeiders waarin de rode vlag de volle kracht uitdrukt.Urbaan De Becker maakte er een onvergeetelijk ontroerend stukje over in. De Toestand- radio 1.
Deze school van Crozant is dus de voorbode van moderne en abstracte schilderkunst. Picasso dient hen dankbaar te zijn. En wij kunnen weer een plaats de visu situeren in ons geheugen.
Wees Gegroet
Joos en Frieda
La France Profonde
La France profonde
Beste vrienden,
Was onze gite in Neuvy een droom dan is ons slapen in Gargilesse een sprookje. Wij zijn terecht gekomen bij een buitengewoon vriendelijk Nederlands koppel dat gites en Chambre d'hote uitbaat op de flank van een berg met uitzicht op een wijdse beboste vallei. Wij werden onthaald met een voetbadje vol van genezende kruiden en een welkomstdrankje als toetje. Zoveel warmte tref je zelden.
Wij hebben het wat moeilijk om slapen te vinden, want de Fransen zijn nu volop in vakantie en gebruiken ook de pelgrimsgites. Maar zie maar weer, elk nadeel heb zijn voordeel.
Sprookjeskastelen zijn wij vandaag eens temeer tegen gekomen en elk met zijn eigen schoonheid. Zij heersten over en beheersen nog altijd het landschap. Het landschap dat wat scherper wordt in zijn valleien en dus ook meer op en af voor ons. De uitzichten doen ons voortdurend dromen.
Deze streek is zeer dun bevolkt en nog in zijn volle natuurlijkheid. Berry, Indre en nu de Creuse men mag ze niet kreuken. Blijf er weg of kom er alleen wandelen. En neem genoeg eten en drinken voor onderweg mee want buiten fruit van de bomen valt er niets te versieren.La France Profonde.
En dan toekomen in Gargilesse ( weer 1 van les plus beaux villages de France ) Kasteel en Kerk in mekaar vervlochten. De kasteelheer die mee op kruistocht ging en nu begraven ligt in zijn kerk. En weer en opnieuw het schouwspel van alle bijbelverhalen,gebeiteld op de kapitelen. Op de vier hoofdpilaren een afbeelding van de 24 grijsaards bij de Apocalyps en twee grijsaarden hun mond viel weer open en ging niet meer dicht bij het aanschouwen van de fresco's in de crypte ( onze Joop konden wij altijd verleiden om mee bezoeken van die aard te gaan doen omdat hij dan dacht dar hij frisco's kreeg).
Ook deze plek zullen wij moeten achterlaten.
Wees gegroet
Joos en Frieda
Beste vrienden,
Was onze gite in Neuvy een droom dan is ons slapen in Gargilesse een sprookje. Wij zijn terecht gekomen bij een buitengewoon vriendelijk Nederlands koppel dat gites en Chambre d'hote uitbaat op de flank van een berg met uitzicht op een wijdse beboste vallei. Wij werden onthaald met een voetbadje vol van genezende kruiden en een welkomstdrankje als toetje. Zoveel warmte tref je zelden.
Wij hebben het wat moeilijk om slapen te vinden, want de Fransen zijn nu volop in vakantie en gebruiken ook de pelgrimsgites. Maar zie maar weer, elk nadeel heb zijn voordeel.
Sprookjeskastelen zijn wij vandaag eens temeer tegen gekomen en elk met zijn eigen schoonheid. Zij heersten over en beheersen nog altijd het landschap. Het landschap dat wat scherper wordt in zijn valleien en dus ook meer op en af voor ons. De uitzichten doen ons voortdurend dromen.
Deze streek is zeer dun bevolkt en nog in zijn volle natuurlijkheid. Berry, Indre en nu de Creuse men mag ze niet kreuken. Blijf er weg of kom er alleen wandelen. En neem genoeg eten en drinken voor onderweg mee want buiten fruit van de bomen valt er niets te versieren.La France Profonde.
En dan toekomen in Gargilesse ( weer 1 van les plus beaux villages de France ) Kasteel en Kerk in mekaar vervlochten. De kasteelheer die mee op kruistocht ging en nu begraven ligt in zijn kerk. En weer en opnieuw het schouwspel van alle bijbelverhalen,gebeiteld op de kapitelen. Op de vier hoofdpilaren een afbeelding van de 24 grijsaards bij de Apocalyps en twee grijsaarden hun mond viel weer open en ging niet meer dicht bij het aanschouwen van de fresco's in de crypte ( onze Joop konden wij altijd verleiden om mee bezoeken van die aard te gaan doen omdat hij dan dacht dar hij frisco's kreeg).
Ook deze plek zullen wij moeten achterlaten.
Wees gegroet
Joos en Frieda
woensdag 10 augustus 2011
Le dejeuner sur l' herbe
Le dejeuner sur l' herbe
Beste vrienden,
Er zijn zo van die dorpen waar je op slag verliefd op wordt, zelfs zonder dat je ze al gezien hebt. Neem nu La Chatre. Je komt uit de velden, je steekt de Indre over en je betreedt een nonchalant pad dat twee kilometer meecourpt met een zijtak van de Indre, bruggetjes over, kabbelende zijwatervalletjes,schaduwende bomen, de dorpsjeugd die wat verstrooiing zoekt en hun eerste lief, jonge moeders die hun vakantiekinderen de vrije loop laten.....voor zoveel romantiek val je op slag. Het dorp zet bovendien de puntjes op i.
Nu met onze rustdag hebben wij na de zakelijke besognes - alles eens in de wasmachine stoppen - de plaatselijke Björn genaamd Frédéric opzoeken en parbleu mijn wilde haren en kapitein grijzenbaard gaan eraf - ons op het gras aan een kabbelend zijwatervalletje gevleid en weliswaar gekleed van onze dejeuner genoten. Wie sprak er ooit van drie tenten.....welnu hier mag het ook.
Wees gegroet
Joos en Frieda
Beste vrienden,
Er zijn zo van die dorpen waar je op slag verliefd op wordt, zelfs zonder dat je ze al gezien hebt. Neem nu La Chatre. Je komt uit de velden, je steekt de Indre over en je betreedt een nonchalant pad dat twee kilometer meecourpt met een zijtak van de Indre, bruggetjes over, kabbelende zijwatervalletjes,schaduwende bomen, de dorpsjeugd die wat verstrooiing zoekt en hun eerste lief, jonge moeders die hun vakantiekinderen de vrije loop laten.....voor zoveel romantiek val je op slag. Het dorp zet bovendien de puntjes op i.
Nu met onze rustdag hebben wij na de zakelijke besognes - alles eens in de wasmachine stoppen - de plaatselijke Björn genaamd Frédéric opzoeken en parbleu mijn wilde haren en kapitein grijzenbaard gaan eraf - ons op het gras aan een kabbelend zijwatervalletje gevleid en weliswaar gekleed van onze dejeuner genoten. Wie sprak er ooit van drie tenten.....welnu hier mag het ook.
Wees gegroet
Joos en Frieda
zaterdag 6 augustus 2011
Des zomers
Beste vrienden
Des zomers als het regent, dan zijn de paadjes diep
dan komt het loze pissertje die met bakken water giet....
Maar zolang de lepel in rijstpap staat
Dan treuren wij nog niet
Drie paar doornatte kousen moeten vervangen; nergens een plekje om te schuilen; twee en half uur langs een kanaal met het gras tot de enkels en geen leren laarsjes zoals het vissertje.
En toch 36 km kunnen afleggen! Wij slapen in St. Amands aan de Ronde Berg ( St. Amand Montrond) hoewel er hier zeker zoveel water is dan aan de Schelde.
Wij slapen op de camping in een caravan, die speciaal voor Santiagogangers wordt vrijgehouden. Super man!!!Super man!!
Wees gegroet
Joos en Frieda
Des zomers als het regent, dan zijn de paadjes diep
dan komt het loze pissertje die met bakken water giet....
Maar zolang de lepel in rijstpap staat
Dan treuren wij nog niet
Drie paar doornatte kousen moeten vervangen; nergens een plekje om te schuilen; twee en half uur langs een kanaal met het gras tot de enkels en geen leren laarsjes zoals het vissertje.
En toch 36 km kunnen afleggen! Wij slapen in St. Amands aan de Ronde Berg ( St. Amand Montrond) hoewel er hier zeker zoveel water is dan aan de Schelde.
Wij slapen op de camping in een caravan, die speciaal voor Santiagogangers wordt vrijgehouden. Super man!!!Super man!!
Wees gegroet
Joos en Frieda
vrijdag 5 augustus 2011
Apremont
Beste vrienden,
Verbindingskanalen alom, de Loire , de Allier.......in de vorige eeuwen om de economische activiteiten te stroomlijnen en te kanaliseren Wij passeerden een verbindingskanaal van 320meter dat tevens dienst deed als aquaduct en met twee sluizen die een verval van 9,40.m overbrugden. Verbazingwekkend om de plezierjachten te zien verschepen. Vroeger waren het platbodems die de witte stenen vervoerden om vb de kathedraal van Chartres te bouwen. Maar ook andere goederen werden getransporteerd naar de grotere steden. Ingenieuze systemen die rond 1845 tot stand kwamen Tegenwoordig vloeit het water te traag naar de zee (van rijkdom.)
En dan vallen wij (tomber, zeggen de Fransen)langs de oever van de Allier op l' un des plus beaux villages de France : Apremont sur Allier
( na de berg op de Allier ,ook letterlijk te nemen)( was nog een idee voor het pseudoniem voor Gerrit Achterberg - Gerard Apremont)
Hier zie je de rijkdom van de 17de en 18de eeuw van de kasteelheer en de huisjes van de schippers en de steenhouwers en het werkvolk. De
Notabele die voor zijn volk zorgde en het volk dat zich zo schikte in een beter lot. Het kasteel en de omliggende bossen en landerijen zijn sinds 1722 in handen van eenzelfde familie. Het dorp, met twee handvolle peperkoekhuisjes en daarbovenop een sprookjesachtig kasteel zoals alleen onze kleinzoon Jasper ze kan dromen en bouwen.
En wat wil het lot. Wij slapen in een kasteelsite. Het kasteel van de 12de-13de eeuw aan de buitenkant opgeknapt door de nieuwe eigenaars. Bijzonder mooi gedaan. Wij slapen in de portiersloge. Wij durven niet anders want Catherina de Medici is ons hier vooraf gegaan( vooraf geslapen).
Ondertussen hebben wij de ons zeer dierbare regio van de Nivernais verlaten en de Cher ingetreden. Oui, ma chere.
Wees gegroet
Joos en Frieda
Verbindingskanalen alom, de Loire , de Allier.......in de vorige eeuwen om de economische activiteiten te stroomlijnen en te kanaliseren Wij passeerden een verbindingskanaal van 320meter dat tevens dienst deed als aquaduct en met twee sluizen die een verval van 9,40.m overbrugden. Verbazingwekkend om de plezierjachten te zien verschepen. Vroeger waren het platbodems die de witte stenen vervoerden om vb de kathedraal van Chartres te bouwen. Maar ook andere goederen werden getransporteerd naar de grotere steden. Ingenieuze systemen die rond 1845 tot stand kwamen Tegenwoordig vloeit het water te traag naar de zee (van rijkdom.)
En dan vallen wij (tomber, zeggen de Fransen)langs de oever van de Allier op l' un des plus beaux villages de France : Apremont sur Allier
( na de berg op de Allier ,ook letterlijk te nemen)( was nog een idee voor het pseudoniem voor Gerrit Achterberg - Gerard Apremont)
Hier zie je de rijkdom van de 17de en 18de eeuw van de kasteelheer en de huisjes van de schippers en de steenhouwers en het werkvolk. De
Notabele die voor zijn volk zorgde en het volk dat zich zo schikte in een beter lot. Het kasteel en de omliggende bossen en landerijen zijn sinds 1722 in handen van eenzelfde familie. Het dorp, met twee handvolle peperkoekhuisjes en daarbovenop een sprookjesachtig kasteel zoals alleen onze kleinzoon Jasper ze kan dromen en bouwen.
En wat wil het lot. Wij slapen in een kasteelsite. Het kasteel van de 12de-13de eeuw aan de buitenkant opgeknapt door de nieuwe eigenaars. Bijzonder mooi gedaan. Wij slapen in de portiersloge. Wij durven niet anders want Catherina de Medici is ons hier vooraf gegaan( vooraf geslapen).
Ondertussen hebben wij de ons zeer dierbare regio van de Nivernais verlaten en de Cher ingetreden. Oui, ma chere.
Wees gegroet
Joos en Frieda
maandag 1 augustus 2011
Reine Blanche, hoogovens, grote Barmhartigheid
Beste vrienden,
De witte koeien zijn al enkele dagen onze grote vrienden: lui, ons met dwaze ogen aankijkend of in een wat plompe koeiengalop achter ons. Het zijn allemaal witte koninginnen, Reines Blanches. Het zijn vleeskoeien; dus de kalfjes mogen vrij zogen in de wei.
Wij wandelden vandaag ook ruim 12 km door de eiken- en beukenbossen. In de vorige eeuw werd het hout gebruikt voor de hoogovens; hier en daar nog merkwaardige restanten; er was dus een welvarende industrie.
De Barmharige stad La Charité sur Loire was een zeer bekende abdijstad met op een bepaald moment wel 200 monniken. De abdij werd gesticht door de monniken van Cluny en werd zo de tweede belangrijkste van Frankrijk. Hier werden veel goede werken gedaan voor de armen, de zieken, en ook de pelgrims. Deze stad is dus ook een St Jacobstad.
Gezien de strategische ligging aan de Loire was dit ook een groot handelscentrum voor staal, hout, wol en leer..... oude glorie die de stad nu toeristisch probeert uit te spelen.
Nog 2 opvallende punten: in elke kleine plaats of gehucht is er een lavoir, een overdekte wasplaats; vrijwel allemaal pittoresk gerestaureerd.
Er zijn ook overal oude boomgaarden met allerlei fruit (le temps des cérises, weet je wel) maar ook langs de wandelweg kan je de pruimen en de appelen van de bomen plukken. Zo, dat is dan ook weeral gespaard.
Wees gegroet
Joos en Frieda
De witte koeien zijn al enkele dagen onze grote vrienden: lui, ons met dwaze ogen aankijkend of in een wat plompe koeiengalop achter ons. Het zijn allemaal witte koninginnen, Reines Blanches. Het zijn vleeskoeien; dus de kalfjes mogen vrij zogen in de wei.
Wij wandelden vandaag ook ruim 12 km door de eiken- en beukenbossen. In de vorige eeuw werd het hout gebruikt voor de hoogovens; hier en daar nog merkwaardige restanten; er was dus een welvarende industrie.
De Barmharige stad La Charité sur Loire was een zeer bekende abdijstad met op een bepaald moment wel 200 monniken. De abdij werd gesticht door de monniken van Cluny en werd zo de tweede belangrijkste van Frankrijk. Hier werden veel goede werken gedaan voor de armen, de zieken, en ook de pelgrims. Deze stad is dus ook een St Jacobstad.
Gezien de strategische ligging aan de Loire was dit ook een groot handelscentrum voor staal, hout, wol en leer..... oude glorie die de stad nu toeristisch probeert uit te spelen.
Nog 2 opvallende punten: in elke kleine plaats of gehucht is er een lavoir, een overdekte wasplaats; vrijwel allemaal pittoresk gerestaureerd.
Er zijn ook overal oude boomgaarden met allerlei fruit (le temps des cérises, weet je wel) maar ook langs de wandelweg kan je de pruimen en de appelen van de bomen plukken. Zo, dat is dan ook weeral gespaard.
Wees gegroet
Joos en Frieda
Abonneren op:
Posts (Atom)