Le dejeuner sur l' herbe
Beste vrienden,
Er zijn zo van die dorpen waar je op slag verliefd op wordt, zelfs zonder dat je ze al gezien hebt. Neem nu La Chatre. Je komt uit de velden, je steekt de Indre over en je betreedt een nonchalant pad dat twee kilometer meecourpt met een zijtak van de Indre, bruggetjes over, kabbelende zijwatervalletjes,schaduwende bomen, de dorpsjeugd die wat verstrooiing zoekt en hun eerste lief, jonge moeders die hun vakantiekinderen de vrije loop laten.....voor zoveel romantiek val je op slag. Het dorp zet bovendien de puntjes op i.
Nu met onze rustdag hebben wij na de zakelijke besognes - alles eens in de wasmachine stoppen - de plaatselijke Björn genaamd Frédéric opzoeken en parbleu mijn wilde haren en kapitein grijzenbaard gaan eraf - ons op het gras aan een kabbelend zijwatervalletje gevleid en weliswaar gekleed van onze dejeuner genoten. Wie sprak er ooit van drie tenten.....welnu hier mag het ook.
Wees gegroet
Joos en Frieda
Dag Joos en Frieda,
BeantwoordenVerwijderenOndertussen volgen we jullie berichten regelmatig. Mooi hoe jij de omgevingen en jullie belevenissen kan beschrijven. We zien de landschappen als het ware zo voor ons. Als ik jou zo hoor, zou ik mijn fototoestel willen pakken en het vastleggen! Hopelijk heb je ook iets bij om wat beelden te maken.
Ook straf dat je die herinneringen van vroeger zo uit je mouw schudt, alsof het gisteren was. Ik heb die herinneringen ook nog, alleen moet ik het eerst terug horen. Zelf zou ik er niet direct opkomen!
Overigens proficiat voor jullie mill(ste) kilometers. Volhouden en nog veel genieten onderweg (en het liefst met stralend weer en zonder al te veel ongemakken)
Jos (Jozef van Bertha en de Guust van de Juules)