zondag 25 september 2011

ER WAS EENS...........

Er was eens.....

Beste vrienden,

Er was eens lang geleden op de weg naar Santiago de Compostela  een witte kip en een witte haan. Een jonge man liep samen met zijn ouders de Camino Frances. Zij kwamen aan in Santo Domingo de la Calzada. Een jonge freule had haar oog laten vallen op de jongeling. Maar de jongeling wou devoot naar St. Jacob gaan en wees de jonge deerne af. Deze misnoegd zon op wraak. Zij stak zilverlingen in zijn zak en riep daarna moord en brand dat er gestolen was. Het verdict van de rechter was streng. Hij moest hangen. Le Pendu.
De ouders baden nog tot St. Jacob in Compostela en bij hun terugtocht aangekomen in Santo Domingo hoorden ze door toedoen van de Santo de stem van hun zoon. Ze haasten zich naar de rechter, die net Coq au Rioja vin met een kippebilletje als toemaatje aan het eten was, en zegden dat hun zoon nog levend was. De rechter een beetje uit de hoogte zei met ironische stem: " Jullie zoon is zo levend als de haan en de kip hier op mijn bord" En van de weeromstuit sprong er een witte kraaiende haan en een witte kakelende kip uit zijn bord. En Le Pendu werd plots Le Dependu. De gehangene werd springlevend. De Middeleeuwers hadden groot respect voor Santo Domingo.
Overal in Zijn kathedraal zie je in alle vormen de kip en de haan. Ook meermaals in zilverwerk. En rechtover de majestatische graftombe van de Santo boven de trapdeur is ( dus in de Kathedraal) een kippenren gebouwd met daarin levend en wel een fiere witte haan en een witte roodgekamde kip(even fier). 
Wij hoorden de haan twee keer kraaien; het teken dat wij de waarheid spreken. (ps de haan en de kip worden om de twee maand vervangen door een ander koppel)
Overings waren de andere schatten van de kathedraal weer subliem. Het metershoge en- brede bladgouden retabel vertelde ons weer de gewijde geschiedenis.

Vandaag bleven wij door de eeuwige landbouwvelden wandelen; de oogst is achter de rug; men is enkel nog volop bezig om de aardappelen te rooien. De kerkjes in de dorpjes hebben allemaal dat overweldigende bladgoud. De Spanjaarden hebben dit met verve uitgevoerd naar Zuid-Amerika; jammer dat ze zoveel van die ander Incacultuur vernietigd hebben.
Wij waren zo in form da wij nog 7 km gelopen hebben dan voorzien. Wij slapen in een klein dorpje : vallembistia.

Wees gegroet
Joos en Frieda

P.S. Hetzelfde verhaaltje verschijnt in de Middeleeuwen in Franrijk in Coldoussan, de Jacbskerk in Rothenburg in Duitsland en ook in Zwitserland. Zoveel gehangenen, zoveel Santo's.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten