Beste vrienden,
Soms zijn verhaaltjes te mooi om waar te zijn. Neem nu een stadje dat door de Romeinen is gesticht en er plots in de Middeleeuwen bij volle maan een regen van sterren het Onze Lievevrouwbeeld omkranste ( een zeer Europese gedachte). En bij een dergelijk teken kan men toch niet anders dan van naam veranderen. Estella werkelijk een ster aan de hemel. De ene mooie kerk valt over de andere. De Middeleeuwse straatjes geven ons schaduw op deze zomerse dag. Vooral de Saint Sepulcre zal ons bijbliven; de apostelen levensgroot afgebeeld, het laatste avondmaal op het tympaan, de hemel en de hel met de duivel aan de ingangspoort; boven het tympaan opeenvolgende bogen door engeltjes sierlijk tenhemel getrokken. Splendide gothiek.
En bij te verlaten van De Ster nabij een machtig klooster: Fuente del Vino !!!!!!!! Een wijnfontein!!!!!! Het wijnhuis Irache heeft een kraantje aan de buitenzijde van hun kelder gemaakt. Elke Pelgrim mag wijn tappen in een bekertje( of sommigen drinken hun waterdrinkbus eerst leeg ....) en een proost uitbrengen op het wijnhuis en Santiago. Want zo komt men gezond en met kracht in Compostela.En het was bovendien zeer goede wijn. Natuurlijk heeft de heer Irache geweten dat zijn naam publicitair op deze blog kwam. Een commercant met een goede inborst.
En je ziet in de dorpjes terug commercanten verschijnen; ze herleven dankzij de duizenden pelgrims die passeren en op zijn minst moeten eten en drinken.
Wij liepen weer over Romeinse wegen en staken Romeinse en Middeleeuwse bruggen over. Na ons wijntje ( het was even over tien en er was heus nietveel wind ) gingen wij gezwind de berg op naar Villareal Monjardin ( wij zouden gewild hebben dat onze hof er ook zo mooi
uitzag) En dan volgde een twaalf kilometer lange tocht op een grintige witte weg die zich kilometers lang op en af slingerde in de brede valleien; tussen de afgereden korenvelden, de groenelover aspergevelden, de amandelbomen ,de olijfgaarden( waanden wij ons niet even in de Hof van Olijven?) en uiteraard de wijngaarden. Zoveel rijkdom die op de blazoenen, als schilden op de huizen geplakt, voorgesteld wordt. De hoorn des overvloeds en dit sinds eeuwen.
Wij slapen in Los Arcos, waar Vlamingen thuis zijn. Het Vlaams St. Jacobgenootschap houdt de refugio open met de hulp van Vlaamse vrijwilligers.Vlamingen zijn overal thuis en in Vlaanderen zal er altijd een thuis zijn voor mensen uit alle windstreken; anders zal Vlaanderen niet zijn. Trouwens Los Arcos was ook een thuishaven voor vele Joden in de middeleeuwen en later.
Wees gegroet
Joos en Frieda
Geen opmerkingen:
Een reactie posten