Jeugdherberggevoel

Jeugdherberggevoel

Beste vrienden

Salud!! À votre santé !! Op jouw gezondheid !! Natuurlijk smaakte dat Riojaatje. 
En er waren druivenfeesten ( of er een Miss verkozen wordt, konden wij niet achterhalen) San Mateo werd gevierd bij het binnenhalen van de oogst.( en hier laat ik je los .... Van hieraf moet je gaan met vallen en opstaan)  Alleen de festiviteiten starten hier pas om 21 uur en met onze nieuwe gewoonten liggen wij dan al in onze bedje. Wij bezochten nog de kathedraal in Logrono : een imposant barok ruiterstandbeeld van Santiago matamoros op de voorgevel; en de afgehakte morenhoofden klaar om vertrappeld te worden door zijn steigerend paard. Gelukkig stond er binnenin een gaaf beeldig pelgrimsbeeld van onze vriend. Op het barok retabel in de kerk zijn levensverhaal in bladgoud.
Daarna naar onze gedeelde slaapkamer; 20 personen deze keer. De refugio 's zijn jeugdherbergen zoals wij ze gekend hebben in onze jeugd toen wij erop uittrokken met autostop of de fiets; internationaal gezelschap elk met zijn eigen verhaal; vriendelijke solidariteit; te weinig en te krappe douches en schuifnat als je er uitstapt; de persoonlijke geluiden hoorbaar vanuit de toiletten. Iedereen rust wat uit na de inspanning van de tocht en schrijft zijn dagboek bij of sommige moderne mensen (haha) bloggen hun verhaal. Ervaringen worden uitgewisseld.
Iedereen voor 10uur in bed; de ene al wat luider snurkend dan de andere; en met oorstopjes hoor je zelfs je eigen gesnurk niet meer; vandaar dat iedereen die wel induwt bij 't slapengaan.
En 's morgens zijn er al onverlaten die om 5 uur 30 ,precies of niemand hoort het, hun rugzak pakken - plastiekzak geritsel en op hun
Balletteenjes de kamer uit. Kattenwasje en zonder ontbijt het donkerte in. 
Wij hebben ons voorgenomen om tot 6 uur 30 ( voor rekenkundigen : wij liggen 9u30 in ons bed) te slapen en niet voor 7u 30 bij het morgenlicht te vertrekken. Maar als in jouw kamertje om 6u 10 het licht aangedaan wordt, is het onnozel om zoals betrapte kinderen vaak doen onze ogen dubbel dicht te knijpen. Maar wij nemen altijd een stevig Vlaams ontbijt zoals onze moeders ons dat geleerd hebben; er volgt immers nog een ganse dag.
Wij verlaten Logrono trappend op de plastieken bekers van wijn en bier overal flessen en flesjes; de ochtendploeg van de arbeiders hanteert de waterslang met krachtige waterstraal. Hopelijk hebben ze gisteren mogen meevieren. Of de komende drie dagen. Want de wijnfeesten dat is hier Kalfortkermis en Pukema samen.
Wij wandelen Logrono uit langs een heuse wandelboulevard van wel vier km. De pelgrims in de watten gelegd ( hoewel wij geen watjes zijn). En daarna een glooiend parcours over mooie landwegen tussen de riojadruiven, die ze aan het plukken zijn. Wij genieten. Ook het barok retabel in Navarrete doet onze mond onbeleefd openvallen met onze vriend alomtegenwoordig.
Wij komen aan in Najera; wij slikken een beetje bij het zien van onze slaapkamer; drie lange rijen stapelbedden, wij zien het einde niet; 90 goede zielen zullen de slaapkamer met ons delen. Als dat maar goed afloopt!!!

Wees gegroet

Joos en Frieda